Καραγκιόζης- Και πάντα ν' αγωνίζομαι

             Η ταινία έγινε στα πλαίσια προγράμματος του 6ου Δημοτικού Σχολείου Πρέβεζας 2011.

Γέφυρα Ρίου - Αντιρίου από το National Geographic

Η καλύτερη φωτογραφία του 2011

 Η εικόνα μιας λιβελούλας που καταβρέχεται από τη βροχή ενώ ταυτόχρονα φωτίζεται από τις ακτίνες του ήλιου κέρδισε το πρώτο βραβείο του φετινού διαγωνισμού φωτογραφίας του περιοδικού "National Geographic".

Ο Shikhei Goh από την Ινδονησία που τράβηξε τη συγκεκριμένη φωτογραφία κέρδισε χρηματικό έπαθλο 10.000 ευρώ, καθώς και μια ξενάγηση στα κεντρικά γραφεία του National Geographic στην Ουάσιγκτον.

Όσον αφορά τη λήψη της εικόνας, ο ίδιος δήλωσε: "Αρχικά, είχα στραμμένη την προσοχή μου στη φωτογράφιση  άλλων εντόμων και δεν είχα δει τη λιβελούλα. Όταν έστρεψα το βλέμμα μου σε εκείνη και σκέφτηκα να την φωτογραφίσω, ξαφνικά άρχισε να βρέχει, ενώ εξακολουθούσε να πέφτει πάνω της ένας υπέροχος φωτισμός. Αποφάσισα να τραβήξω τη φωτογραφία παρά τη βροχή. Το αποτέλεσμα με ενθουσίασε και ήλπιζα ότι θα άρεσε και σε άλλους."

Στο διαγωνισμό φωτογραφίας του National Geographic για το 2011 ήταν υποψήφιες για βράβευση περισσότερες από 20.000 εικόνες επαγγελματιών και ερασιτεχνών φωτογράφων από περίπου 130 χώρες. Οι συμμετοχές αφορούσαν τις θεματικές ενότητες "φύση", "άνθρωποι" και "τόποι".

 Πηγή : tvxs

Εκλογές Π.Ε.ΕΚ.Π.Ε.

Την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011  στις εγκαταστάσεις του ΚΠΕ Στυλίδας πραγματοποιήθηκε η Θ΄ Εκλογοαπολογιστική Συνέλευση της Π.Ε.ΕΚ.Π.Ε. και ταυτόχρονα εκλογές για το επόμενο Δ.Σ. της Ένωσης.

Η εφορευτική επιτροπή αποδέχθηκε 585 ψηφοδέλτια εκ των οποίων:

Έγκυρα: 581

 Άκυρα: 3

Λευκά: 1

Από την καταμέτρηση των σταυρών προτίμησης έλαβαν:

Α. Για το Διοικητικό Συμβούλιο (Δ.Σ.)

Υποψήφιοι	Σταυροί προτίμησης
1.                                                      ΒΛΑΧΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ	132
2.                                                     ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ	73
3.                                                     ΓΙΑΝΝΟΥΚΑΚΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ	128
4.                                                     ΚΑΡΑΒΕΝΤΖΑΣ ΘΩΜΑΣ	45
5.                                                     ΛΑΣΚΑΡΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ	18
6.                                                     ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ	62
7.                                                     ΜΑΡΔΙΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ	172
8.                                                     ΝΑΣΤΟΥ ΜΑΡΙΑΝΝΝΑ	119
9.                                                     ΝΤΑΝΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ	166
10.                                                  ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΡΙΝΑ	68
11.                                                   ΠΗΛΙΟΥΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ	171
12.                                                  ΣΑΛΑΠΑΤΑΡΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	43
13.                                                  ΣΚΡΙΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ	174
14.                                                  ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ	263
15.                                                  ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗ ΜΑΡΙΑ	143
ΦΑΡΜΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ	76

Β. Για την Εξελεγκτική Επιτροπή (Ε.Ε.)

Υποψήφιοι	Σταυροί προτίμησης
ΚΙΝΙΚΛΗ ΜΑΡΙΑ	185
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ	215
ΤΣΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΟΦΙΑ	190

 Εκλέγονται για το Διοικητικό Συμβούλιο (Δ.Σ.):

ως τακτικά μέλη:

1. ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ

2. ΣΚΡΙΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

3. ΜΑΡΔΙΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ

4. ΠΗΛΙΟΥΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

5. ΝΤΑΝΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

6. ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗ ΜΑΡΙΑ

7. ΒΛΑΧΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

8. ΓΙΑΝΝΟΥΚΑΚΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

ως αναπληρωματικά μέλη:

1. ΝΑΣΤΟΥ ΜΑΡΙΑΝΝΑ

2. ΦΑΡΜΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

3. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ

4. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΡΙΝΑ

Εμείς να ευχηθούμε στον , νεοεκλεγέντα στο Δ.Σ.  , συνάδελφο και φίλο Γιάννη Βλάχο καλή επιτυχία    στο δύσκολο έργο του , μάλιστα  σε μια δύσκολη εποχή που η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση , και γενικά τα καινοτόμα προγράμματα , μοιάζουν να υποβαθμίζονται συνεχώς , εν ονόματι της κρίσης.

Γιάννη , είμαστε όλοι μαζί σου .

Χορεύουν τα ψαρόνια;

Όταν η φύση έχει κέφια, δημιουργεί τέχνη και μας προσφέρει εικόνες μαγευτικές. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι απλώς να τις θαυμάσουμε. Ο ετήσιος χορός των ψαρονιών, είναι ένα τέτοιο, τέλειο, παράδειγμα.

Κάθε Φθινόπωρο, χιλιάδες ψαρόνια μαζεύονται στον ουρανό πάνω από τις ακτές της Σκοτίας και ξεκινούν να… χορεύουν! Πετούν προς όλες τις κατευθύνσεις και προσφέρουν ένα φαντασμαγορικό θέαμα.

Δημιουργούν μαγευτικούς καλειδοσκοπικούς σχεδιασμούς -και μάλιστα με τόσο μεγάλη ταχύτητα- που ακόμη και οι πιο πολύπλοκες μαθηματικές εξισώσεις δεν μπορούν να εξηγήσουν με ποιο τρόπο το καταφέρνουν.

Πηγή :  Real

Γράμμα σ’ ένα νέο δάσκαλο

  του Βασίλη Καραποστόλη , καθηγ. Πολιτισμού & Επικοινωνίας Πανεπ. Αθηνών)

Οι σημερινές προκλήσεις

Αγαπητέ μου συνάδελφε,

Δεν σε γνωρίζω προσωπικά, ξέρω όμως αρκετά για την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Από πέρυσι που διορίστηκες στο δημοτικό σχολείο αυτού του χωριού -είναι από τα λίγα που κρατάνε ακόμη- διαπίστωσες πως θα δυσκολευόσουν πολύ με τα έξοδά σου. Ο μισθός σου ψαλιδίστηκε, γεγονός που σε καίει όλο και περισσότερο. Δεν θα συζητήσουμε όμως εδώ για το πόσο επώδυνο και άδικο είναι αυτό. Αν σου γράφω αυτό το γράμμα, είναι για να σου θέσω ανοιχτά ένα άλλο ζήτημα που το θεωρώ εξίσου σοβαρό. Εννοώ τη μετάγγιση της δυσαρέσκειάς σου στους μαθητές.

Θα το πω ευθέως και με όλο τον κίνδυνο να παρεξηγηθώ: στον δάσκαλο απαγορεύεται όχι βέβαια η απογοήτευση, αλλά το να κάνει επάγγελμα τη διάδοσή της. Δεν έχει το δικαίωμα να παρουσιάζεται στην τάξη του σαν ένας κακοπαθημένος χωρίς ελπίδες, γιατί οι μικροί μαθητές που τον βλέπουν διαβάζουν στο πρόσωπό του μιαν αποτυχία που δεν είναι μόνο δική του, είναι όλων, όλης της κοινωνίας, όλης της προσπάθειας που υποτίθεται ότι κάνει η ανθρωπότητα για να είναι πιο ανθρώπινη. Είναι παιδιά αυτά που σε παρατηρούν, μην το ξεχνάς. Πράγμα που σημαίνει ότι εσύ μπορείς μεν να δυσαρεστείσαι ή να οργίζεσαι με την κρίση, δεν μπορείς όμως να προκαταλαμβάνεις εντελώς την εμπειρία των μικρών ακροατών σου. Πιθανόν στη ζωή τους να υποστούν ακόμη χειρότερα, να τους λείψει ακόμη και το ψωμί. Επίτρεψέ μου όμως να σου θυμίσω ότι δουλειά σου δεν είναι τόσο να τους μάθεις πώς θα διεκδικούν το ψωμί όσο το πώς θα σκέπτονται, και σκέψη σημαίνει πρώτα απ’ όλα να διακρίνουν τα όμοια από τα ανόμοια και να ξεχωρίζουν το κύριο από το δευτερεύον. Ενδέχεται, αργότερα, να θέσουν ως κύριο μέλημά τους την ελευθερία και μετά το ψωμί, ή το αντίστροφο. Είναι δική τους πάντως υπόθεση αυτή – εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τους πείσεις ότι αξίζει τον κόπο να σκέπτεται κάποιος, να κατανοεί και να κρίνει.

Μοιραία γλιστράω σε αφορισμούς, δεν μου διαφεύγει αυτό. Το πρόβλημα όμως είναι επείγον και ο χρόνος πιέζει για να συνεννοηθούμε. Η αιτία που ο τόνος μου είναι ανήσυχος είναι η τάση αρκετών συναδέλφων σου, εκδηλωμένη πρόσφατα (συμβαίνει εξάλλου το ίδιο σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης), να περνάνε την πόρτα του σχολείου με κατεβασμένα τα μούτρα και να παραμένουν έτσι και μέσα στην αίθουσα. Οσο κι αν συμμερίζομαι τις οικονομικές στενοχώριες τους, με λυπεί που δεν βλέπουν στα πρόσωπα των μαθητών τον ερχομό του πραγματικά Καινούργιου, την αθωότητα για χάρη της οποίας θα ήταν σκόπιμο να συγκρατηθούν, να μην πουν με απόγνωση ότι ένα κι ένα κάνουν μηδέν, να ξεπεράσουν την πικρία τους στο όνομα μιας νέας αρχής. Πράγματι, όταν βρισκόμαστε κοντά σε παιδιά, μας φαίνεται μερικές φορές ότι είναι δυνατόν να ξεκινήσουμε κι εμείς τη ζωή μας από την αρχή. Πρέπει να το πιστεύει αυτό ένας δάσκαλος, πρέπει να το νιώθει, διαφορετικά ας ψάξει για άλλη εργασία. Οποιος στέκεται αντίκρυ στα παιδιά, οφείλει να παίρνει κάτι από την ευπιστία τους, την ίδια στιγμή που εκείνος τους δίνει την επιφύλαξη και την ικανότητα για κριτική.

Θα μου πεις, και με το δίκιο σου, ότι για να το κατορθώσει αυτό σήμερα ένας δάσκαλος, και ειδικά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, είναι πιο δύσκολο παρά ποτέ. Γιατί η κοινωνία τού υποβίβασε το κύρος του και η οικογένεια του υπονόμευσε την πειθώ του. Συμφωνώ με την ένστασή σου. Και επαυξάνω μάλιστα, λέγοντας πως οι γονείς από τη μια σού αναθέτουν την εκπαίδευση των παιδιών τους (όπως εκείνοι την εννοούν) και από την άλλη σού δείχνουν πως δεν σε εμπιστεύονται και πολύ. Γεγονός που το πιάνουν στον αέρα τα ανήλικα, κι από εκεί αρχίζουν όλα όσα ζεις καθημερινά: οι πρώιμες ευθιξίες των παραχαϊδεμένων μαθητών (αυξάνονται ακόμη και στην επαρχία), οι δυστροπίες των ατίθασων, οι αυθάδειες των αυριανών βανδάλων.

Έργο πολλαπλό

Είσαι μόνος επομένως. Κυκλωμένος από την απροσεξία των μικρών και από τη δυσπιστία των μεγάλων. Καλείσαι παρ’ όλα αυτά να επωμισθείς ένα έργο πολλαπλό. Καθήκον σου είναι να προστατεύσεις τα παιδιά από τον κόσμο και συγχρόνως να προστατεύσεις τον κόσμο από τα παιδιά, που λόγω της άγνοιάς τους θα μπορούσαν να γίνουν, μεγαλώνοντας, οι τυφλοί καταστροφείς του. Και μήπως προς τα εκεί δεν οδεύουμε; Το φτύσιμο του κόσμου είναι ένα εφηβικό παιγνίδι που γίνεται όλο και πιο δημοφιλές. Εσύ όμως το αναχαιτίζεις όσο μπορείς αυτό. Εσύ είσαι που αποσπάς μια άγουρη ύπαρξη από τα εφήμερα και την τοποθετείς μέσα στο εύρος του χρόνου. Θα ’πρεπε να νιώθεις χαρά και περηφάνια γι’ αυτό, και είμαι σίγουρος ότι κάποιες στιγμές έχεις ήδη νιώσει έτσι. Καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά που ανέλαβες δεν πληρώνονται με τίποτα. Θα είναι, φοβάμαι, πάντα πολύ στενοκέφαλη η κοινωνία για να αμείψει αρκετά εκείνους που παλεύουν με τα αόρατα.

Φυσικά, δεν σου μένει παρά να αγωνιστείς για έναν καλύτερο μισθό, ζήτησέ τον λοιπόν, απαίτησέ τον, προσπάθησε όμως, παράλληλα, να φέρεις στον νου σου και κάποιους άλλους στον ίδιο ρόλο με σένα, άλλοτε, που τους παράσερνε το δασκαλίκι τόσο, ώστε να ξεχνάνε και τα κομμένα τους επιδόματα και την κούρασή τους και το ίδιο το σπίτι τους ακόμη. Μάλλον θα το έβρισκες εξωφρενικά ντεμοντέ να ξαναδιαβάσεις το «Ωχ! βασανάκια» του Παπαδιαμάντη με τον παλιό εκείνο δάσκαλο των δεκατριών ωρών διδασκαλίας την ημέρα, αντιμέτωπο με τους «σκληροτράχηλους» μαθητές του, ή ακόμη να ξαναδείς τη «Ζούγκλα του μαυροπίνακα», με τον πεισματάρη δάσκαλο που δηλώνει ότι το να πλησιάσει τους άγριους εφήβους στην τάξη του είναι για κείνον μια «πρόκληση». Αλλοι καιροί εκείνοι. Αυτό δεν σου έρχεται να μου πεις; Και δεν είναι μια μισο-υπεκφυγή αυτό; Δεν είναι ψέμα αυτό που λέγεται, ότι από τα σχολεία, από την κοινωνία, εξαφανίστηκαν για πάντα οι ανθρώπινοι τύποι που τις δυσκολίες τις παίρνουν σαν πρόκληση; Θα ’θελα πολύ να σ’ ακούσω να μου λες ότι ναι, αυτό είναι ψέμα. Να μου πεις πως εσύ δεν είσαι από εκείνους που μαραζώνουν προτού ακόμη μαραζώσουν. Κι ότι υπάρχουν κι άλλοι με το ίδιο σθένος.

(Πηγή: "Καθημερινή" 29/10/2011)

Κίνδυνος αφανισμού της λιμνοθάλασσας Κοτυχίου

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ  ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ  ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τον κίνδυνο ολοκληρωτικής καταστροφής αντιμετωπίζει η λιμνοθάλασσα Κοτυχίου καθώς έχει διαβρωθεί η λουρονησίδα που τη διαχωρίζει από τη θάλασσα, κυρίως στη βόρεια πλευρά, με αποτέλεσμα τη διαφυγή ψαριών απ’ το παραδοσιακό ιχθυοτροφείο (διβάρι) και τη γενικότερη διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας του οικοσυστήματος. 

Παρά τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των μελών του αλιευτικού συνεταιρισμού και τις ενέργειες του Φορέα Διαχείρισης, οι υπεύθυνοι τόσο στο ΥΠΕΚΑ όσο και στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας καθυστερούν απαράδεκτα. Εάν το φαινόμενο δεν αντιμετωπιστεί ΑΜΕΣΑ η λιμνοθάλασσα κινδυνεύει να χάσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, με βάση τα οποία έχει ενταχθεί στους 11 προστατευόμενους υγροτόπους RAMSAR  της χώρας μας και να ενωθεί πλήρως με τη θάλασσα. Ο εκπρόσωπος του αλιευτικού συνεταιρισμού στο Δ.Σ του Φορέα Διαχείρισης κ. Αντώνης Μονόλιθος  είχε θέσει το πρόβλημα, αμέσως μετά την περσινή καταστροφή, όπου η κακοκαιρία είχε καταστρέψει σημαντικό τμήμα της λουρονησίδας, ζητώντας τη συνδρομή του Φορέα αλλά και του (τότε) Νομάρχη Ηλείας και νυν Αντιπεριφερειάρχη κ. Καφύρα.  

Το θέμα απασχόλησε επανειλημμένα το Δ.Σ του Φορέα, ο οποίος αποφάσισε να συστήσει Επιστημονική Επιτροπή προκειμένου να προτείνει μέτρα με τα οποία θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της διάβρωσης της λουρονησίδας, ενώ παράλληλα υπέβαλε στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας Προγραμματική Σύμβαση (με την Περιφερειακή ενότητα Ηλείας) προκειμένου να έχει τη σύμφωνη γνώμη της, ώστε να εντάξει το έργο της μελέτης, για χρηματοδότηση στο ΕΣΠΑ, αφού ο φορέας δεν διαθέτει  διαχειριστική επάρκεια για να εκπονεί μόνος του μελέτες ή έργα.  

Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας απάντησε με σοβαρή καθυστέρηση και μόλις πριν λίγες μέρες (31-10-2011) έδωσε τη σύμφωνη γνώμη της. Και φυσικά μιλάμε για την εκπόνηση μελέτης  η οποία θα προτείνει τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος. Αν η ταχύτητα των ενεργειών είναι αυτή, οι τσιπούρες του  Κοτυχιού μέχρι να γίνουν τα έργα θα έχουν γίνει πελαγίσιες!!! 

Εν τω μεταξύ οι ψαράδες βλέποντας την αδράνεια των αρμοδίων, μετά και το πλημμύρισμα  της περιοχής των Λεχαινών απ’ τις σφοδρές βροχοπτώσεις που έπληξαν την περιοχή στα μέσα του Οκτώβρη, όπου η λ/θ για μια ακόμη φορά ενώθηκε με τη θάλασσα, προσπαθούν με κάθε δυνατό τρόπο να δημιουργήσουν έστω και προσωρινά αναχώματα για να περισώσουν τη φετινή παραγωγή, με τον κίνδυνο να υποστούν διώξεις απ’ την Κτηματική Υπηρεσία για «έργα» στον Αιγιαλό!!! Να σημειωθεί ότι σε όλο το μήκος της λιμνοθάλασσας δεν έχει γίνει οριοθέτηση του αιγιαλού απ’ την Κτηματική Υπηρεσία, με αποτέλεσμα κάθε επέμβαση να θεωρείται παράνομη. O Φορέας Διαχείρισης έχει εντάξει στο Τεχνικό του Δελτίο το έργο της οριοθέτησης σε όλο το μήκος της προστατευόμενης περιοχής, όμως η έγκρισή του απ’ το ΥΠΕΚΑ καθυστερεί απαράδεκτα. 

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό πως θα πρέπει το συντομότερο δυνατό ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας κ. Κατσιφάρας να ασχοληθεί με το θέμα, να προωθήσει άμεσα την υλοποίηση της προγραμματικής Σύμβασης με το Φορέα Διαχείρισης, ώστε να εκπονηθεί η μελέτη αποκατάστασης, (όπως πρότεινε η επιστημονική επιτροπή) για να …ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα γίνουν και τα απαιτούμενο έργα. 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το τηλέφωνο του κ. Αντώνη Μονόλιθου εκπροσώπου του Αλιευτικού Συνεταιρισμού στο ΔΣ του Φορέα Διαχείρισης είναι  6973 369788 

Οικολογική Κίνηση Πάτρας

Πώς ανοίγουν τα λουλούδια ;

Life of flowers from VOROBYOFF PRODUCTION on Vimeo.

Από το Τελευταίο Θρανίο της Πάτρας

ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΣ, ΠΡΟΕΔΡΕ;

Τ’ αληθινά δάκρυα απεχθάνονται το φως της δημοσιότητας.
ΜΠ. ΜΠΡΕΧΤ

28 Οκτώβρη 2011

Είδα το παιδί στο αναπηρικό καρότσι να ορθώνεται.
Είδα το φάσκελο του έφηβου στους κομισάριους.
Είδα τους νέους ν’ αποστρέφουν το βλέμμα απ’ την εξέδρα του καίσαρα.
Είδα το πένθος στα άσπρα πουκάμισα.
Είδα τη σημαία να ατενίζει το λαό.
Είδα στις μπάντες με μαύρες κορδέλες
Είδα την απόγνωση να γίνεται οργή,
την οργή να παίρνει στόμα,
το στόμα να καταριέται και ν’ απαιτεί.

ΕΠΕΛΑΣΗ, ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΠΡΟΕΛΑΣΗ.

Στην τελετή παράδοσης της προεδρίας το 2005, η αποχωρούσα πρόεδρος, κ. Ψαρούδα Μπενάκη, τονίζει: «τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν», «Τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά και να παραβιάζονται, από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων», «Η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμαστεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης».

Έκτοτε η κ. Μπενάκη εξαφανίστηκε από το πολιτικό προσκήνιο, ενώ τη δήλωσή της δεν καταδέχτηκε να σχολιάσει κανένας εμβριθής αναλυτής, κανένας ειδικός παραθυρολάγνος.

Σ’ αυτή την απίστευτη δήλωση, θα μπορούσατε τουλάχιστον να πείτε πως, όσον αφορά την προεδρία της δημοκρατίας, θα αποκρούσετε τέτοια μαύρα ενδεχόμενα και θα προστατέψετε την εθνική κυριαρχία και τα δικαιώματα των ανθρώπων. .
Εσείς τότε, κύριε πρόεδρε, απαντήσατε μ’ ένα ασυνάρτητο «ευχαριστώ».

Η «λαϊκή κυριαρχία», που αναφέρεται στον πρόλογο του συντάγματος και που με τόσο ωραία λογάκια διατυμπανίστηκε από το μεγάλο παραμυθά στο «συμβόλαιο με το λαό», συρρικνώθηκε στην υπογραφή του νεογιάπη υπουργού οικονομικών και παραοικονομίας.
Από τις 6 Μάη 2010 και στο εξής, ο εκάστοτε αυτός αποφασίζει την ανανέωση των συνθηκών παράδοσης της χώρας, καταδεχόμενος ενίοτε να σας ενημερώνει. Οι πολλοί των ‘έγκριτων’ συνταγματολόγων και οι συνυπεύθυνοι συνυπουργοί κατάπιανε αμάσητη την πιο κατάφωρη παραβίαση του.
Η χώρα παραδόθηκε στο στόμα του λύκου. Άρχισε η μεγάλη νύχτα για το λαό.
Εσείς τότε εκκωφαντικά, και οπωσδήποτε χωρίς να δακρύσετε, σιωπήσατε, κύριε πρόεδρε.

Και όσο έβλεπαν με πόση άνεση συνυπογράφετε, αποφάσισαν να μην μπαίνουν καν στον κόπο. Ούτε εκείνοι, ούτε εσείς.
Μνημόνιο και δανειακή σύμβαση, οι δυο μαύρες νεκρολογίες. δεν φέρνουν καν τη δική σας υπογραφή. Όχι γιατί την αρνηθήκατε, όπως θα ‘πρεπε ως εγγυητής του Συντάγματος, αλλά γιατί σας θεώρησαν - τόσο απαξιωτικά για σας, τόσο καταστροφικά για τη χώρα - δεδομένο.
Κι όμως δε δακρύσατε.

Όταν ο υπογραμμένος από εσάς νόμος περί συλλογικών διαπραγματεύσεων και το άρθρο 22 του Συντάγματος περί προστασίας της εργασίας, «ηθικής και υλικής εξύψωσης του εργαζόμενου» και άλλα τέτοια μπλα-μπλα, έγιναν κουρέλι από ένα μνημόνιο ενταφιασμού της στοιχειώδους εργασιακής αξιοπρέπειας, αποδεχτήκατε το κουρέλιασμα. Μόνο που δεν κουρελιαζόντουσαν λέξεις και κατ’ επίφαση διακηρύξεις , αλλά οι ζωές χιλιάδων ανθρώπων.
Εσείς τότε, επιλέξατε το ρόλο του μητροπολίτη των ευχελαίων και, χωρίς να δακρύσετε, παραμείνατε στη θαλπωρή της σιωπής.

Και όσο έβλεπαν με πόση άνεση συνυπογράφετε, σας έφερναν για επικύρωση τον ένα θάνατο, μετά τον άλλο.

Και να και ο Καλλικράτης, που έρχεται κομίζοντας την αποδόμηση της χώρας.
Ένας νόμος που η ψυχή του συνοψίζεται στο τρίπτυχο: ομοσπονδιοποίηση, συγκεντρωτισμός, ιδιωτικοποίηση.
- Υπογράψτε, κύριε πρόεδρε.
- Τι είναι αυτό;
- Ο νόμος νούμερο 3852/10.
- Και σε τι αφορά;
- Στο «νοικοκύρεμα, τη μεταρρύθμιση, τον εκσυγχρονισμό».
Τόσο ανυποψίαστος πια στο βιασμό των εννοιών;
Στο νούμερο 3852/10, υπογράψατε τη συγχώνευση σχολείων, το κλείσιμο νοσοκομείων, την εγκατάλειψη του ορεινού χωριού, την προαναγγελία των «ελεύθερων ζωνών».
Εσείς τότε ζητήσατε καινούρια πένα για να βάλετε αδάκρυτα την ευδιάκριτη επικύρωση.

Όταν ο ευτραφής εγγονός του Πάγκαλου προανήγγειλε την αντισυνταγματική κατάργηση της μονιμότητας, ο καθηγητής του συνταγματικού Δικαίου, κ. Αντώνης Μανιτάκης, δήλωσε: «Δεν τολμώ να φανταστώ ότι θα υπάρξει ελληνική κυβέρνηση που θα το επιχειρήσει. Το θεωρώ ούτως ή άλλως απάνθρωπο: και μόνη η σκέψη του με ξεπερνά ως νομικό, ως συνταγματολόγο, ως δημοκρατικό πολίτη».
Αυτή θα έπρεπε να είναι δική σας δήλωση.
Δεν έγινε ποτέ.
Αντίθετα, όταν προχθές σας έφεραν το νόμο «περί νέου ενιαίου μισθολογίου», ρωτήσατε τι πάει να πει «έφεδρος». Οι επιμελητές των λογοτεχνικών αυτών κειμένων σας εξήγησαν: «τους απονέμουμε αξιώματα, κύριε πρόεδρε».
Εσείς τότε αμολήσατε, χωρίς να δακρύσετε, άλλη μια φαρδιά-πλατιά υπογραφή.

Και να μια καταιγίδα νόμων και υπονόμων για κατώτατους μισθούς, ημερήσιες συμβάσεις, χαράτσια και δεκάτες, επιβολή τέλους ακινήτου σε ανθρώπους με αναπηρία 75% και σε άνεργους, προκαταβολικές απαλλαγές των υπουργών από κακουργήματα ενάντια στη χώρα.
Κοντέψατε να πάθετε τενοντίτιδα απ’ τις πολλές υπογραφές κι όμως δε διστάσατε να επικυρώνετε, χωρίς να δακρύζετε, κύριε πρόεδρε.

Κι όταν ξεμπέρδεψαν με τα βραχυπρόθεσμα, σας έφεραν προς υπογραφή τα ‘μεσοπρόθεσμα’. Το κατοχικό φιρμάνι που επισείει την εσχάτη προδοσία, με μπιτ παρά ξεπούλημα όλου του πλούτου αυτού του κατασπατηλημένου λαού, με υποχρέωσή του, λέει, να συντηρεί τα πουλημένα και να εγγυάται και δάνεια για τους αγοραστές.
Ούτε και τότε δακρύσατε και επιπλέον συνυπογράψατε.

Από την ώρα που διαβάσαμε για τον πρώτο απελπισμένο που αυτοκτόνησε γιατί δεν άντεξε την απόλυση, την ανεργία, την εξαθλίωση, το άδειο βλέμμα του παιδιού του μέχρι σήμερα, μεσολάβησαν δεκάδες αυτόχειρες. Τι θλιβερή πρωτιά η χώρα του ήλιου, του απέραντου γαλάζιου, του τουριστικού μύθου να είναι σήμερα πρώτη σε αυτοκτονίες σε όλη την Ευρώπη.
Ούτε όμως και γι αυτό δε δακρύσατε ποτέ, κύριε πρόεδρε.

Και όταν τα χημικά και τα δακρυγόνα πνίγουν την Αθήνα και τρέχουν ποτάμια τα δάκρυα αυτών που επιμένουν να μην αυτοκτονούν και να διεκδικούν το δικαίωμα τους στη ζωή, και το χαμένο γέλιο των παιδιών τους,
τι σόι μόνωση έχει το προεδρικό μέγαρο, ώστε να μην τρέχει ένα δικό σας δάκρυ, κύριε πρόεδρε;

Είχατε τρεις επιλογές: τη συνενοχή, την άρνηση να επικυρώσετε όλη αυτή την αντισυνταγματική, δηλητηριώδη νομοκαταιγίδα και – αν σας ήταν δύσκολο να προκαλέσετε πολιτειακό ζήτημα – την ηρωική έξοδο, με μια αξιοπρεπή παραίτηση.
Ας αφήνατε κάποιον, που δεν πολέμησε τους Ναζί, να υπογράφει τον ένα θάνατο μετά τον άλλο. Κάνατε τις επιλογές σας.

Δεν θέλω να λαϊκίζω, κύριε πρόεδρε, όμως όταν χτες αναφερθήκατε στη συμμετοχή σας στο αντιναζιστικό αγώνα, σκεφθήκατε πόσες χιλιάδες, από τους τότε συναγωνιστές σας, έφαγε η εξορία, ο ταγματασφαλίτης, τα βασανιστήρια; Πόσοι έμειναν ανώνυμοι, θαμμένοι για πάντα στον ομαδικό τάφο του Άγνωστου στρατιώτη; Πόσοι από αυτά τα «τιμημένα γηρατειά» πρέπει σήμερα να επιλέξουν ανάμεσα στο φαΐ και το φάρμακο γιατί η σύνταξή τους δε φτάνει; Ότι για τους ανθρώπους αυτούς που δούλεψαν σκληρά, η δική σας ετήσια αμοιβή των 447.000 ευρώ αγγίζει τα νούμερα των συμπαντικών μετρήσεων;
Σκεφθείτε μόνο ότι για το συνταξιούχο των 500 ευρώ – που με τη δική σας πάλι υπογραφή ξεπερνά το αφορολόγητο των 5000 – η ετήσια αμοιβή σας αντιστοιχεί σε 75 χρόνια πεντακοσάρικου.
Αν δακρύζατε για όλα αυτά ή γιατί ανθρώπινα αισθανθήκατε πολύ τυχερός, κατανοητό, κύριε πρόεδρε. Θυμηθείτε μόνο από την αστείρευτη λαϊκή θυμοσοφία πως «τα στερνά τιμούν τα πρώτα».
Αν κλαίγατε γιατί είδατε κι εσείς το παιδί στο αναπηρικό καρότσι να αποστρέφει το κεφάλι και τον έφηβο να φασκελώνει τους κομισάριους της εξέδρας που τους χαντακώνουν τη ζωή, θα ήταν τιμή σας.
Και τέλος – γιατί η πολλή κλαυσιλογία καταντάει αηδία – μην ντρέπεστε για μας, κύριε πρόεδρε. Κρατείστε τη ντροπή και μοιραστείτε την μ’ αυτούς που επισκέπτονται το προεδρικό μέγαρο για μια καινούργια υπογραφή που αφορά στο ξεπούλημα της χώρας και την ερήμωση του λαού.
Δε ζητήσαμε από τους πατεράδες και παππούδες μας να πολεμήσουν το Δ’ Ράιχ και τους σημερινούς δωσίλογους γιατί αυτό αντιστοιχεί σε μας. Δεν τους ζητάμε όμως να παίξουν και το ρόλο του Αβραάμ.
Δεν είμαστε πρόβατα και δεν θα πάμε ποτέ εκούσια στο σφαγείο.
Και, κύριε πρόεδρε, θυμηθείτε πως όποιος μετράει πρόβατα, στη γλώσσα του Αισχύλου, θα ‘χει τον ύπνο του Αγαμέμνονα.

Νίνα Γεωργιάδου
Κάλυμνος, 29-10-11

Θέρμανση με πελετ.. όσα πρέπει να ξέρουμε

Δημοσιευτηκε απο καλα νεα στις October 31st, 2011. στην κατηγορια Περιβάλλον

Πολύ κουβέντα γίνεται το τελευταίο καιρό για τους καυστήρες βιομάζας, μετά από την άρση της απαγόρευσης για τους καυστήρες αυτούς που ανακοινώθηκε το Σεπτέμβριο. Κι αυτό καθώς οι σύγχρονες τεχνολογίες αξιοποίησης της βιομάζας έχουν εξελιχθεί τόσο, που πλέον αποτελούν μια αξιόπιστη και ανταγωνιστική επιλογή, όχι μόνο σε επίπεδο κατοικίας, αλλά και σε ένα ευρύ φάσμα επιχειρηματικών δραστηριοτήτων.

Η εμπειρία των ευρωπαϊκών χωρών έδειξε ότι η χρήση βιομάζας είναι φθηνότερη για τον καταναλωτή τόσο σε σχέση με το πετρέλαιο όσο και σε σχέση με το φυσικό αέριο. Έρευνα που έγινε στην Αυστρία, όπου οι καυστήρες βιομάζας χρησιμοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια, έδειξε ότι η χρήση τους είναι έως 20% φθηνότεροι απʼ ότι αυτή των λεβητών πετρελαίου. Από αντίστοιχη έρευνα στη Δανία, προέκυψε ότι το κόστος είναι χαμηλότερο ως και 50%.

Οι νέοι αυτοί καυστήρες καίνε πελετ, επεξεργασμένα δηλαδή υπολείμματα ξύλου (π.χ. ροκανίδια) που σύμφωνα με παράγοντες του χώρου κοστίζουν από 160 ευρώ ο τόνος (για μικρές ποσότητες) μέχρι 240 ευρώ / τόνος (για μεγαλύτερες ποσότητες). Όσο για τη μέση τιμή αλλαγής ενός συμβατικού λέβητα πετρελαίου με έναν που να «καίει» pellets, υπολογίζεται σε 5.500 ευρώ. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι μια μεγάλη πολυκατοικία με κατανάλωση 5.000 λίτρων πετρελαίου ετησίως, μπορεί να έχει από την αλλαγή του καυστήρα ένα ετήσιο όφελος 2.500 ευρώ, κι επομένως να έχει κάνει απόσβεση της επένδυσης σε δύο περίπου χρόνια.

Ακριβώς λόγω της οικονομικής κρίσης, η Greenpeace έχει καταθέσει εδώ και καιρό στο υπουργείο Περιβάλλοντος πρόταση φορολογικών κινήτρων, που επιδοτεί την αγορά πράσινων συστημάτων θέρμανσης. Ωστόσο όπως έχει πει δημόσια ο αρμόδιος υπουργός, προς το παρόν δεν υπάρχει σκέψη στο υπουργείο για επιδότηση των καυστήρων βιομάζας

Ενδιαφέρον έχει να αναφερθούμε και στην πρόοδο που έχει κάνει η συγκεκριμένη τεχνολογία. Η καύση των pellets γίνεται σε σύγχρονους λέβητες υψηλής τεχνολογίας, με αυτόματη τροφοδοσία καυσίμου και ηλεκτρονικά ελεγχόμενη παροχή αέρα, οι οποίοι είναι σε θέση να αποδώσουν περισσότερο από το 90% της ενέργειας που περιέχεται στο ξύλο για θέρμανση. Τα πιο εξελιγμένα μάλιστα συστήματα διαθέτουν αυτόματο σύστημα καθαρισμού των επιφανειών και αυτόματη απομάκρυνση της στάχτης, ενώ ορισμένα μοντέλα συμπιέζουν τις στάχτες, ώστε το καθάρισμα να είναι αναγκαίο μόνο δύο φορές το χρόνο.

Οι σύγχρονοι αυτοί λέβητες ξύλου δεν παράγουν ορατό καπνό και οι εκπομπές τους σε διοξείδιο του άνθρακα είναι πολύ χαμηλές.

Το βασικό τους πλεονέκτημα σε σχέση με τα συμβατικά καύσιμα (πετρέλαιο, αέριο), εκτός του κατά 50% μικρότερου κόστους και του ανανεώσιμου χαρακτήρα τους, είναι πως είναι «ουδέτεροι» ως προς τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2), δε συμβάλλουν δηλαδή στην αποσταθεροποίηση του κλίματος. Διότι οι όποιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από την καύση της βιομάζας «ισοσκελίζονται» από ισοδύναμες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα που απορροφήθηκαν από τα φυτά στη διάρκεια της ζωής τους.

Περισσότερες πληροφορίες για τις εφαρμογές της βιομάζας μπορεί κανείς να βρει στην ιστοσελίδα του Κέντρου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΚΑΠΕ), www.cres.gr

Οργή και μούτζα που σας έλαχε !

Του Γιώργου Μάλφα, θεολόγου καθηγητή

(malfasg@gmail.com)

 Ολοφύρεται και αλυχτά ο δωσιλογικός εσμός του Μνημονίου για το φετινό «βέβηλο» εορτασμό της 28^ης Οκτωβρίου! Για την «προσβολή» του Προέδρου της Δημοκρατίας, των συμβόλων του έθνους, της μνήμης των αγωνιστών, της εθνικής ομοψυχίας. Για τις παρελάσεις που «ματαιώθηκαν», για τους «επισήμους» που εκδιώχθηκαν, για τους κυρίους ανδρείκελα και τις ερίτιμες κυρίες  που τους διαλύσαμε τη φιέστα, μέρα τέτοια, ιερή και ηλιόλουστη! Ανέμεναν αντιδράσεις, αλλά όχι τέτοιας πρωτόγνωρης έκτασης και έντασης. Κατανοητή η έκπληξή τους, αλλιώς μας είχαν μάθει… Η κρίση «θα μας αλλάξει» μας έλεγαν καιρό τώρα, υπαινικτικά, σχεδόν απειλητικά. Όντως, ξεχάστε ό,τι ξέρατε!

Φοβήθηκαν, έχασαν τον έλεγχο, τρομοκρατήθηκαν. Στα μάτια, τα λόγια και τις χειρονομίες τους διέκρινες τον πανικό, τον αληθινό εαυτό τους. Δίχως προσχήματα, ρητορικούς ελιγμούς και ευγένεια που θα επέβαλε η θεσμική τους ιδιότητα, η αγωγή από «καλό» σπίτι. Έτσι εξηγείται η έκρηξη θυμού που ακολούθησε, οι οργίλες αντιδράσεις, η αργυρώνητη κατασυκοφάντηση των δημοσιολογούντων, η κομματική ομοβροντία καταγγελτικών ανακοινώσεων για την πάνδημη ανταρσία, το αυθόρμητο ξέσπασμα του λαού μας σε όλη τη χώρα!

Αίφνης, μετά το πρώτο σοκ, τις αμήχανες αντιδράσεις και τα επιπόλαια σχόλια, ο κυρίαρχος αστισμός συνήλθε. Παρέκαμψε προσώρας τις επιμέρους διαφορές που τον διατρέχουν. Ξεχείλισε η ευαισθησία του  για τους θεσμούς, το έθνος, τη μέρα… Σε ελάχιστο χρόνο, όλο το φάσμα των εγχώριων ελίτ συνασπίστηκε, ανασυγκροτήθηκε σε ενιαίο μέτωπο. Επέβαλε την αναγκαία «εθνική ομοφωνία»,  τον «εθνικό κανόνα» που θα μετρούσε στο εξής τη φιλοπατρία και τη δημοκρατικότητά μας…

Πρώτος τη τάξει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας· στην αναιδή και προκλητική εξύβριση μιας δράκας πολιτών επέδειξε ασυγχώρητη για το κύρος του θεσμού και την προσωπικότητά του παρόρμηση. Σεβαστέ μας Πρόεδρε, ο ελληνικός λαός τιμά το αντιστασιακό σας παρελθόν, αυτό της ηλικίας των… «δεκαπέντε» σας χρόνων. Δεν αποτελεί όμως αυτό τεκμήριο και άλλοθι τελεσίδικης ιστορικής καταξίωσης. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα! Και σε κάθε περίπτωση, ο λαός μας ξέρετε, δυσκολεύεται να ξεχάσει την πλούσια πολυετή κομματική σας προϋπηρεσία. Ούτε βεβαίως προτίθεται να αμνηστεύσει τη σιωπή και τις υπογραφές σας των τελευταίων δύο χρόνων. Το «δάκρυ» σας, για το οποίο τόσα υπερφίαλα και τηλεδραματικά ειπώθηκαν (αλλά ποτέ δεν είδαμε), θα μας συγκλόνιζε σπαρακτικά, αν έτρεχε για την εξαθλίωση του λαού, για το ξεπούλημα της πατρίδας. Όχι μόνο για την προσβολή της προσώπου σας…

Ο κατ’ ευφημισμόν πρωθυπουργός της χώρας - προτεκτοράτου εξέφρασε τη λύπη του για τα γεγονότα. Δεν μας συγκίνησε καθόλου. Επεσήμανε τον «κίνδυνο υπονόμευσης των δημοκρατικών θεσμών». Δεν μας έπεισε, αλλά δε φαίνεται να τον ενδιαφέρει. Το κουρελιασμένο Σύνταγμα, η κραυγαλέα αναντιστοιχία κοινοβουλευτικής αντιπροσώπευσης και λαϊκού αισθήματος, το αβυσσαλέο έλλειμμα πολιτικής νομιμοποίησης, … ασήμαντες λεπτομέρειες γι’ αυτόν που, αν δεν ολοκληρώσει το σχέδιο «σωτηρίας» της πατρίδας, δεν πρόκειται να την εγκαταλείψει. Δεν θα προλάβει!

Σε πλήρη στοίχιση και ο εν αναμονή πρωθυπουργός, η εναλλακτική εφεδρεία του ίδιου φαύλου συστήματος, η ασυμβίβαστη «πατριωτική» εκδοχή  εναλλαγής και διαιώνισης του κατεστημένου της εξουσίας. Θορυβήθηκε από τις «ολέθριες αντιδράσεις» του κόσμου παραγνωρίζοντας το αυτονόητο: οι «ολέθριες πολιτικές» ολέθρια ανατρέπονται! Η αντιμνημονιακή ρητορεία εξαντλήθηκε άδοξα και μαζί της και οι ψευδαισθήσεις. Ποιος τον πιστεύει;

Ελεεινότερη από κάθε άποψη η μοίρα και η τακτική των υπολοίπων «μικρών», των παραπληρωμάτων της εξουσίας  και της συναλλαγής. Δεξιά και αριστερά υποζύγια, δεξαμενές κοινωνικής απογοήτευσης που  αρδεύουν μικρομεγαλισμούς φιλόδοξων ατόμων. Εκλιπαρούν οι αξιοθρήνητοι για συνδιαχείριση. Χαμαιλεοντισμός,  διγλωσσία και μισόλογα. Οικτρά καταγέλαστοι!

Πρωτοπόρος ο δεξιοτέχνης του πολιτικού αριβισμού και τα πνευματικά έκγονα του δωσιλογισμού και της συνθηκολόγησης (που ψήφισαν αναφανδόν το Μνημόνιο) έσπευσαν αμέσως να δηλώσουν την αγανάκτησή τους για τα «έκτροπα», την υπακοή και τη νομιμοφροσύνη τους. Αδικαιολογήτως απόντες(!) από τις φετινές παρελάσεις οι ατζέντηδες του «ελλαδεμπορίου», κινδυνολογούν και απειλούν. Στις χιλιάδες χιλιάδων Έλληνες που σήκωσαν ανάστημα, βλέπουν «αριστεριστές», «αντιεξουσιαστές», και «πρόβες τζενεράλε για τα χειρότερα». Τα φοβούνται πολύ και όχι άδικα...

Η άλλη, η επίσημη αγαπημένη των εκδοτικών συγκροτημάτων και αδημονούσα ιέρεια της Συμμαχίας των «προθύμων», διάλεξε τη … μέρα να μας διδάξει αξιοπρέπεια παραφράζοντας τον ποιητή. Ευτελίζοντας την τιμή της χώρας και των κατοίκων της. Αποτιμώντας την αξία τους σε συνθήκες επιβαλλόμενου ξεπουλήματος, σκανδαλώδους εκποίησης των πάντων σε τιμή ευκαιρίας. Δεν γνωρίζει άλλον τρόπο…

Αποκαλυπτική μέσα στην υποκρισία της, τέλος, η δημοκρατική Αριστερά της κομψότητας και των καλών τρόπων. Εγγράμματη και διαφωτισμένη, μετριοπαθής και καλλιεργημένη, χρόνια τώρα καλλιεργούσε τον πιο ύπουλο εθνομηδενισμό. Λοιδορούσε εργολαβικά καθετί που θύμιζε πατρίδα, λαϊκή ταυτότητα, παράδοση, ιδιοπροσωπία ελληνική. Ευρωπαΐζουσα αδιακρίτως, πολυπολιτισμικά χαρούμενη και αντιμιλιταριστική από άποψη, φέτος… ενοχλήθηκε από την παρεμπόδιση των παρελάσεων (sic) οι οποίες μέχρι χθες της προκαλούσαν αφόρητη απέχθεια. Από τότε που τους θυμάμαι απαιτούσαν μανιωδώς την κατάργησή τους. Όσο για το έπος του ’40, είναι χαρακτηριστικό ότι τους έθελγε κυρίως το «αντιπολεμικό»(!) μήνυμα της θυσίας των αγωνιστών μας, στις παγωμένες ακρώρειες της Πίνδου. Αν, πάντως, με τόση άνεση παρακάμπτεις τις αρχές σου για μερικά πειστήρια θεσμικής επιβεβαίωσης, τότε καλύτερα να περάσεις απευθείας απέναντι, με τους άλλους…

Το ανάλογο ισχύει και για τους περιώνυμους δημάρχους της «μεγάλης ανατροπής»: αυτόν της Αθήνας, που επισείει την απειλή απόλυσης στα μέλη της μπάντας του Δήμου επειδή φόρεσαν μαύρα περιβραχιόνια. Και τον άλλον, της Θεσσαλονίκης, του οποίου ο αδάπανος αντικομορφισμός εκφυλίζεται παταγωδώς. «Η δικτατορία της μειοψηφίας αμαύρωσε την ημέρα» αποφάνθηκε συγκλονισμένος.

Απέναντι σ’ όλους αυτούς, ο λαός μας τόλμησε! Αψήφησε τυπολατρικά πρωτόκολλα, εθιμοτυπικούς καθωσπρεπισμούς και ηλίθιες ενστάσεις. Νίκησε κατά κράτος τη μοιρολατρία και το φόβο που σκορπάτε σε τόνους κάθε βράδυ αχρεία παπαγαλάκια! Οι «φασίζουσες μειοψηφίες» που στιγματίζατε όλη τη μέρα με το αζημίωτο, ήταν οι χιλιάδες των χιλιάδων Έλληνες και Ελληνίδες που ξεχύθηκαν αυθόρμητα σε δρόμους και πλατείες της υπόδουλης πατρίδας για να γιορτάσουν την επέτειο του «ΟΧΙ» με τον τρόπο που του άξιζε.

«Αποκαταστάθηκε το πραγματικό νόημα της γιορτής», σας βροντοφώναζε από νωρίς το αειθαλές σύμβολο Αντίστασης, ο Μανώλης Γλέζος. Εθνική αξιοπρέπεια και κοινωνική χειραφέτηση αδιαχώριστα συναρθρωμένες, στο ύψος των περιστάσεων. Εσείς όμως κλαυθμυρίζατε υποκριτικά, μεμψιμοιρούσατε για την «κηλίδωση» του θεσμού των παρελάσεων που μόνο ηδονοβλεπτικά σας απασχολούσαν μέχρι πρότινος… Έτσι, οι εκφυλισμένες  παρελάσεις ξαναγεννήθηκαν από τον ίδιο το λαό, κατά τρόπο υποδειγματικό, με συμμετοχή μαζική, πάθος και παλμό. Ενθουσιασμό πρωτόφαντο. Παραλήρημα χαράς και ανακούφισης δίχως προηγούμενο.  Αυτό που ποτέ δεν περιμένατε να γίνει, έγινε! Νιώθετε την ανάσα μας;

Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία οριακές. Στιγμές απολύτως τραγικές. Σαν αυτές που ζούμε, κρίσιμες. Τότε, τα υποκείμενα της ιστορίας, οι λαοί, καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα στον εξανδραποδισμό και την ελευθερία τους. Η διακινδύνευση ακραία, τα διλήμματα αμείλικτα. Η διαιρετική τομή αναπόδραστα διχαστική. Δίχως αστερίσκους, υστερόγραφα, και επιφυλάξεις. Πολύ μεταγενέστερα η ιστορία και οι επιγενόμενοι θα αποφανθούν για την αλήθεια των επιλογών, για την αξία των έργων. Έτσι γινόταν πάντοτε.

Ένας μαθητής  στη Λάρισα  αποφάσισε ήδη, χωρίς ενδοιασμούς. Στο φως της μέρας, δίχως κουκούλα, μπροστά στους «επισήμους». Με μια μούτζα τολμηρή και μεγαλειώδη, στη διάρκεια της παρέλασης, μας έδειξε κάτι αλλά δεν μας εξήγησε το γιατί… Μας άφησε μάλλον, να το καταλάβουμε, κατά το μέτρο των δυνατοτήτων και των αντοχών μας. Αγόρι μου σε ζηλεύω! Κάθε φορά που μιλώ στην τάξη για χούντα, κατοχή κι αντίσταση φοβάμαι την απόλυση…

Την ίδια ώρα, η Υπουργός Παιδείας, αθεράπευτα εγκλωβισμένη σε μια αψεγάδιαστη και φίλαυτη κομψότητα, με γυρισμένα τα νώτα της στο καντήλι του Άγνωστου Στρατιώτη, τραγικά μόνη πάνω σε μια εξέδρα και περιστοιχισμένη από διμοιρίες των ΜΑΤ, «τιμούσε» με τον τρόπο της την Αντίσταση. Αρνούνταν πεισματικά την πραγματικότητα που ξεδιπλώνονταν μπροστά της. Τα δεκαπεντάχρονα παιδιά μας που της γύριζαν την πλάτη… Αντιλαμβάνονταν τα πάντα… Έκανε την επιλογή της!

Και ’μείς τη δική μας.  

Πάτρα, 29 Οκτωβρίου 2011

Υ.γ.  Βίντεο διαμαντάκι ανυπότακτου φρονήματος, αυτό που φοβούνται…

Βραβείο για φωτογραφία περιβαλλοντικού... ολέθρου

Με την πρώτη ματιά, η φωτογραφία δείχνει πανέμορφη. Με μια πιο προσεχτική παρατήρηση όμως, φαίνεται η δραματική εικόνα των θαλασσοπουλιών, που είναι γεμάτα από πετρέλαιο και έχουν καταφύγει σε ένα κουτί, τρομαγμένα. Τραβήχτηκε φυσικά στο δυστύχημα της πλατφόρμας Deepwater Horizon, στον Κόλπο του Μεξικού.

Η εν λόγω φωτογραφία χάρισε στον Ισπανό Daniel Beltra το βραβείο «Περιβαλλοντικός Φωτογράφος Άγριας Ζωής της Χρονιάς - Veolia», ένα κορυφαίο βραβείο στον χώρο, που διοργανώνεται από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου και το BBC.

Στο δυστύχημα του Κόλπου του Μεξικού, περισσότερα από 6.000 θαλασσοπούλια βρέθηκαν νεκρά. Ας ελπίσουμε ότι το βραβείο του 2012 θα είναι πιο... αισιόδοξο!Επιμέλεια: Σωτήρης Σκουλούδης

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=404277&cid=17 

Πράσινες στέγες για μείωση στο ρεύμα;

 

Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 24 Οκτωβρίου 2011, 23:45

Σημαντική μείωση της κατανάλωσης ενέργειας προσφέρουν οι πράσινες στέγες σε ελληνικά κτίρια, σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Στη μελέτη αναφέρεται ότι οι πράσινες στέγες προσφέρουν εξαιρετική θερμομόνωση, υγρομόνωση και ηχομόνωση. Η μείωση του κόστους ενέργειας για ψύξη μπορεί να φτάσει έως και το 40% ενώ στον τελευταίο όροφο, κάτω από την φυτεμένη επιφάνεια, αλλά και στις μονοκατοικίες η μείωση φθάνει το 87%.

Κτίρια με πράσινη στέγη είναι το δημαρχείο της Ελευσίνας, το υπουργείο Οικονομικών και υπάρχουν πολλά ιδιωτικών φορέων. Τον επόμενο μήνα αναμένεται να προκηρυχθεί πρόγραμμα για πράσινες ταράτσες προϋπολογισμού 20 εκατομμυρίων ευρώ από το ΕΣΠΑ για δημόσια κτίρια.

Πηγή:thessalianews

Κι όμως η Γη υπερθερμαίνεται !

Θερμότερη γίνεται η επιφάνεια της γης σύμφωνα με μία νέα έρευνα μίας ομάδας επιστημόνων από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Μπέρκλεϊ, η οποία δίνει απάντηση στους υποστηρικτές του «Climategate».

 

Στο πλαίσιο του προγράμματος BEST (Berkeley Earth Surface Temperature), που είχε στόχο να διερευνήσει τους ισχυρισμούς των επιστημόνων σχετικά με την αύξηση ή όχι της θερμοκρασίας του πλανήτη, η αρμόδια ερευνητική ομάδα συγκέντρωσε πληροφορίες από το 1800, από πολλές πηγές, μεταξύ άλλων και από τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό, αλλά και από τα στοιχεία των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και της Βρετανίας.

Υπενθυμίζεται πως το 2009 «έσκασε» το «Climategate», που αφορούσε κατηγορίες σχετικά με την παραπληροφόρηση για την υπερθέρμανση του πλανήτη, υποστηρίζοντας πως τα δεδομένα είναι «φουκωμένα».

Σε μία προσπάθεια επανάκτησης της αξιοπιστίας, ο Richard Muller, καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, ξεκίνησε το Berkeley Earth Project, δημιουργώντας μία ερευνητική ομάδα από 10 επιφανείς επιστήμονες.

Συγκεντρώνοντας και καταχωρώντας πλήθος δεδομένων από περίπου 40.000 μετεωρολογικούς σταθμούς σε όλο τον κόσμο, η ερευνητική ομάδα δημιούργησε μία γραφική παράσταση για την κίνηση της θερμοκρασίας στη Γη από το 1800 μέχρι σήμερα.

Το συμπέρασμα της ερευνητική ομάδας ήταν ίδιο με αυτό των επιστημόνων που αμφισβητήθηκαν και κατηγορήθηκαν για «φούσκωμα» των στοιχείων. Η Γη υπερθερμαίνεται και μάλιστα από τη δεκαετία του 1950 μέχρι σήμερα η μέση θερμοκρασία της επιφάνειάς της έχει αυξηθεί κατά έναν βαθμό Κελσίου.

Επιπλέον, σύμφωνα πάντα με την έρευνα, οι αλλαγές στη θερμοκρασία της επιφάνειας της γης φαίνεται πως οφείλονται κυρίως στις αλλαγές των θαλάσσιων θερμοκρασιών του βορείου Ατλαντικού.

Πηγή : tvxs



Το ΟΧΙ των μαθητών

Οι καταλήψεις, η παρέλαση και

το ΟΧΙ των μαθητών

Οι μαθητές λένε ΝΑΙ στην παρέλαση

Θα πουν, όμως, ΟΧΙ στους εκπροσώπους μιας πολιτείας που τους εμπαίζει.

Στη φετινή παρέλαση κανείς μαθητής δε θα γυρίσει το κεφάλι του στους επισήμους

.

Θα τους γυρίσουν την πλάτη.

γράφει οΣωτήρης Αθηναίος (24grammata.com)

Ο Νίκος είναι μαθητής της Γ΄ Λυκείου σε κάποιο Δημόσιο Λύκειο της Αττικής. Μου αρέσει να συζητώ μαζί του, γιατί είναι από τα παιδιά που έχουν άποψη, σωστή ή λανθασμένη δεν έχει καμία, απολύτως, σημασία. Σημασία έχει ότι εκφράζει μια άποψη. Ο Νίκος συμμετέχει ενεργά στις καταλήψεις, ξενυχτά στο σχολείο όχι από μαθητικό χαβαλέ αλλά γιατί πιστεύει, με το πάθος ενός 17χρονου, ότι αδικείται. Δεν ξέρει πως να αντιδράσει, αλλά ξέρει ότι αδικείται. Τσαντίζεται, όταν τον αποκαλούν Τσίπρα Junior. Αυτός, λέει, δεν είναι πολιτικός. Το πρόβλημα του είναι ότι δεν ξέρει τι είναι (και πως θα μπορούσε να ξέρει στα 17 του χρόνια) αλλά επιμένει ότι ξέρει τι είναι αυτό που δε θέλει να γίνει".

- “ένα κάκιστο σχολείο ειναι δεκάδες φορές καλύτερο από ένα κλειστό σχολείο” του εξηγώ και κουνάει το κεφάλι του.

- “Εδώ και δεκαετίες προσπαθείτε και καμιά γενιά μαθητών ποτέ δεν καταφέρε τίποτα (απολύτως τίποτα)”, του ξαναλέω και αυτός ξανακουνά το κεφάλι του με τον τρόπο που μόνο ένας 17χρονος ξέρει να το κουνάει.

- “η ματαιότητα του πράγματος ισχύει και για σας” μου λέει, “τόσες δεκαετίες επαναλαμβάνετε το ίδιο κήρυγμα και δεν καταφέρατε τίποτα (απολύτως τίποτα)”, μου απαντά με το δυναμισμό του ανθρώπου, που ανακάλυψε το νόημα της ζωής.

Ο Νίκος δε μιλά για ώρα, ούτε το κεφάλι του κουνάει πλέον. Σαν κάτι να θέλει να πει, αλλά δεν είναι σίγουρος, αν πρέπει να το πει. Οταν, επιτέλους, αποφασίζει να μιλήσει, μου εξομολογείται ένα μεγάλο μυστικό του. Φέτος θα είναι η πρώτη φορά που θα συμμετέχουν, αυτός και η τάξη του, στη μεγάλη γιορτή του ΟΧΙ, λέγοντας το δικό τους ΟΧΙ σε ό,τι αυτοί θεωρούν σάπιο και ψεύτικο.

Την ώρα, λέει, που θα φτάσουν μπροστά από τους επισήμους, μιας πολιτείας, που όχι μόνο δεν τους υπολογίζει και δεν τους ακούει αλλά τους κοροϊδεύει από πάνω, αυτοί θα γυρίσουν το κεφάλι τους επιδεικτικά προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Θα τιμήσουν (με τη συμμετοχή τους) το συμβολισμό της παρέλασης, θα συνταχθούν πίσω από τη Σημαία, αλλά θα γυρίσουν το κεφάλι αριστερά, αντίθετα από τους επισήμους. Θα χαιρετίσουν τους γονείς τους, που πλήρωσαν για τα βιβλία τους αλλά αυτά δεν έφτασαν, ακόμα στο σχολείο. Θα χαιρετίσουν τούς παππούδες τους, που παρά τη μειωμένη σύνταξη τους συνεισφέρουν ακόμα για τα έξοδα της “Δωρεάν” Παιδείας τους. Αυτοί, τουλάχιστον, το αξίζουν. για περισσότερα, διαβάστε στο 24grammata.com

Θέλουν να γυρίσουν την πλάτη τους σε ό,τι τους έφερε μέχρι εδώ και θα απαξιώσουν, όσους συστηματικά τους απαξιώνουν. Θα τους δείξουν, λέει, ότι τα αύριο δε θα έχει καμία επιείκεια για τους πολιτικούς, ή τους πολιτικάντηδες, όλων των κομματικών αποχρώσεων, που οδήγησαν σε τούτα τα αδιέξοδα τις τοπικές κοινωνίες αλλά και όλη την επικράτεια.

Θέλουν να γυρίσουν το κεφάλι τους και να χειροκροτηθούν από γονείς και παππούδες.

Θέλουν να δείξουν ότι οι Έλληνες για άλλη μια φορά, στα δύσκολα, θα βρεθούν ενωμένοι

Μου τα λέει όλα αυτά, για να σας τα μεταφέρω (και εσείς, με τη σειρά σας, να διαδώσετε με κάθε τρόπο αυτό το μήνυμα)

Όσα πιο πολλά σχολεία το εφαρμόσουν, τόσο μεγαλύτερη δικαίωση θα νοιώσουν και μόνο τότε θα αποδειχθεί ότι μπορούν διεκδικήσουν κάτι δίχως να καταφεύγουν, πάντα, στις ανούσιες σχολικές καταλήψεις.

Δεν του απάντησα. Άλλωστε, εδώ και δεκαετίες, οι μεσήλικες δεν απαντούν στους νέους (ψελλίζοντας ένα “που να σου εξηγώ τώρα...”). Φέτος, όμως, θα παραβρεθώ και εγώ στην παρέλαση. Θα σταθώ απέναντι από τους “επισήμους”, τις διεφθαρμένες Αρχές μιας διεφθαρμένης κοινωνίας (όπως λέει ο Νίκος), και θα χειροκροτήσω με υπερηφάνεια τον Νίκο και την παρέα του να γυρίζουν τις πλάτες τους όχι στην παρέλαση αλλά στους εκπροσώπους μια πολιτείας που τους γεμίζει οργή και απογοήτευση. για περισσότερα διαβάστε στο 24grammata.com

Αν, μάλιστα, μάθω ότι αυτή η στάση είχε πανελλαδική αποδοχή και ότι οι καθηγητές βοήθησαν, με τον τρόπο τους, και ότι οι γονείς χειροκρότησαν υπερήφανα τη στάση των παιδιών τους,

τότε έχουμε δικαίωμα να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον μακριά από την στειρότητα των καταλήψεων και της απραξίας.

Ραντεβού στην παρέλαση για να χειροκροτήσουμε τα παιδιά μας, δίχως αρχηγούς και καθοδηγητές