Διαγωνισμός Young Lions

Η μεγαλύτερη γιορτή της νεανικής δημιουργικότητας μαζί με το WWF Ελλάς

140 νέοι διαφημιστές, ηλικίας έως 28 ετών, συμμετείχαν σε έναν πρωτότυπο διαγωνισμό με αντικείμενο τη δημιουργία καμπάνιας για την εκστρατεία του WWF Ελλάς «το μέλλον των δασών μας».

Οι συμμετέχοντες είχαν μόνο 24 ώρες στην διάθεση τους για να δημιουργήσουν και να παραδώσουν το έργο τους, από την ημέρα που πήραν το θέμα του 6ου διαγωνισμού Young Lions Competition Hellas.

Το έπαθλο των νικητών είναι η συμμετοχή τους στο μεγαλύτερο διεθνές φεστιβάλ διαφήμισης στον κόσμο, Cannes Lions Festival, όπου εκεί θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα, διεκδικώντας μια διάκριση μεταξύ νέων διαφημιστών από όλο τον κόσμο.

Τα έργα των διαγωνιζόμενων στον Young Lions Competition Hellas κρίθηκαν από 8 μελή επιτροπή, αποτελούμενη από γνωστούς και καταξιωμένους Έλληνες διαφημιστές και στελέχη του marketing.

( Κάντε κλικ ν' ανοίξουν )

Κινητοποιήσεις ποδηλατών με φαντασία

Πανελλαδική Ποδηλατοδρομία διοργανώνεται την Κυριακή 10 Μαΐου, με αίτημα τη δημιουργία ποδηλατοδρόμων, την ελεύθερη είσοδο στα ΜΜΜ και την παροχή κινήτρων για καθημερινή και ασφαλέστερη χρήση του ποδηλάτου. O γραφίστας και ποδηλάτης Στέφανος Σκουρβουλιανάκης, σχεδίασε για την εκστρατεία ευφάνταστες αφίσες, συνδέοντας με χιούμορ τις πόλεις με την εικόνα του ποδηλάτου.

Εμπνευσμένος από την επικαιρότητα, ο Στέφανος - γνωστός και ως Μπιν Ποδη-Λάντεν στους κύκλους των ποδηλατών - σχεδίασε την αφίσα του Κορυδαλλού, απεικονίζοντας έναν ποδηλάτη που αποδρά από την κυκλοφορία, δεμένος με σκοινί από ελικόπτερο.

Στην αντίστοιχη αφίσα της πρωτεύουσας, η εικόνα ενός ποδηλάτου έχει τυπωθεί σε ένα ρολό χαρτιού υγείας, επισημαίνοντας την κοινή τους κατάληξη. Για την Καρδίτσα, πάλι, η οποία θεωρείται ποδηλατικός παράδεισος, το ποδήλατο λειτουργεί ως φύλλο συκής για τους πρωτόπλαστους. Στα Ιωάννινα, ο Αλή Πασάς αναπαύεται σε ρυμουλκούμενο ποδήλατο και στο Ηράκλειο, ο πρίγκιπας των κρίνων καμαρώνει για το ποδήλατό του.

Στη Λάρισα, τα τρακτέρ έχουν την τιμητική τους στην αφίσα της πόλης, οι ρόδες των οποίων χρησιμοποιούνται για να απεικονίσουν τις αντίστοιχες των ποδηλάτων. Ποδήλατο-λιοτρίβι για την Καλαμάτα, «ποδέλατο» για το Καρπενήσι, ποδήλατ-άγκυρα για τον Πειραιά, ποδήλατο που σπρώχνει την αρχαία Αργώ στο Βόλο, ποδήλατο που σκεπάζει που σκεπάζει με άχνη ζάχαρη την μπογάτσα για τις Σέρρες...

Οι ακτίνες του Ήλιου της Βεργίνας αντικαθιστούν τις ακτίνες του δισκοβραχίονα του ποδηλάτου της Θεσσαλονίκης, ενώ στην Κομοτηνή, το ποδήλατο δανείζεται στοιχεία από το Μουσείο Καλαθοπλεκτικής της πόλης. Στη Φλώρινα, το ποδήλατο συνοδεύεται από έναν πελεκάνο, στη Μυτιλήνη από το παραθαλάσσιο ουζάκι, στη Δράμα τα καρεδάκια του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκος και στο Ναύπλιο τη νυχτερινή ενατένιση της Σελήνης με φόντο το Μπούρτζι.

To καρναβάλι της Πάτρας εμπνέει την αφίσα της πόλης, όπου ένα διπλό ποδήλατο έχει μετασκευαστεί σε άρμα. Συμβολίζοντας τη γεωγραφικής της θέσης, ως η νοτιότερη πόλη της Ελλάδας, η αφίσα της Ιεράπετρας απεικονίζει ένα ποδήλατο-ανεμοδείκτη που δείχνει το Νότο. Η αφίσα της Σπάρτης είναι εμπνευσμένη από το κόμικ «300» του Φρανκ Μίλερ, με τον γκαζιάρη «ΙΧλή» να στέλνεται στον Καιάδα για να βρει βενζίνη και πάρκινγκ.

Ο Στέφανος Σκουρβουλιανάκης σχεδίασε και μια πανελλαδική αφίσα, στην οποία ένας ποδηλάτης έχει αντικαταστήσει το σταυρό από την ελληνική σημαία. Στην υποσημείωση αναφέρεται: «Ο Ποδηλάτης κι ο Σταυρός / είναι το ίδιο πράγμα / για να’ μαι σώος κι αβλαβής / κάνω Θεέ μου τάμα...».

Πηγή: «Ελευθεροτυπία»

Φωτογραφία: «Ελευθεροτυπία»

Πεθαίνοντας στην αφθονία

Ένα ντοκιμαντέρ του Εξάντα που αξίζει πραγματικά τον κόπο...

Περιβαλλοντική κρίση και ενεργειακή φτώχεια

Εκτός από την οικονομία, η κρίση που αντιμετωπίζουμε τον τελευταίο καιρό εκτείνεται σε δύο ακόμα τομείς: περιβάλλον και ενέργεια. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης είναι πιο απειλητικά από ποτέ και το φαινόμενο των περιβαλλοντικών προσφύγων όλο και μεγαλώνει. Το tvxs επικοινώνησε με τον κ. Νίκο Χρυσόγελο, μέλος της γραμματείας των Οικολόγων Πρασίνων, ο οποίος μας μίλησε για την οικολογική καταστροφή που ήδη βιώνουμε και θα επιδεινωθεί στο άμεσο μέλλον.

Η περιβαλλοντική κρίση ακολουθεί το μοντέλο της οικονομικής και πλήττει κυρίως τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα. Το χαμηλό εισόδημα, τα ακριβά καύσιμα και η κακή ενεργειακή απόδοση των κτιρίων δημιουργούν το φαινόμενο της ενεργειακής φτώχειας. Το φαινόμενο αυτό είναι ουσιαστικά η κατανάλωση περισσότερο από το 10% του εισοδήματος μιας οικογένειας για αγορά ενέργειας. Στην Ελλάδα περισσότερο από 1,5 εκατ. νοικοκυριά εντάσσονται σε αυτήν την κατηγορία.

Γενικά, η Ελλάδα αποτελεί κατεξοχήν μια χώρα εξαιρετικά σπάταλη και ρυπογόνο και πρωτοπορεί στην κακοδιαχείριση των υδάτινων πόρων της. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις η εκτροπή του Αχελώου και η εκτεταμένη ρύπανση στον Ασωπό.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι πάνω από 2,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο προσπαθούν να επιβιώσουν σήμερα με λιγότερο από 2 ευρώ την ημέρα, ενώ 150 εκατομμύρια άνθρωποι κινδυνεύουν να γίνουν περιβαλλοντικοί πρόσφυγες έως το 2050. Ακόμα, η αποσταθεροποίηση της βιοποικιλότητας παγκοσμίως είναι γεγονός, με αποτέλεσμα ο ρυθμός εξαφάνισης των ειδών και των οικοτόπων τους να είναι σήμερα μεγαλύτερος από ποτέ.

Πηγή: tvxs

«Μπαταρία» του εγκεφάλου το πράσινο

Αμερικανοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι μια μικρή βόλτα στο πάρκο της γειτονιάς ή ακόμη και η θέα της πράσινης φυλλωσιάς ενός δέντρου από το παράθυρο «φορτίζουν» τον εγκέφαλό μας. Η σχέση μας με τη φύση είναι ζωτικής σημασίας επειδή συνδέεται άμεσα με τη σωματική και νοητική μας υγεία.
Σύμφωνα με ειδικούς του Πανεπιστημίου του Ιλινόις ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί η φύση «φορτίζει» τον εγκέφαλο χαρίζοντάς του δύναμη ώστε να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες της ημέρας. Αποδίδουν την επιθυμία του ανθρώπου για το πράσινο στο γεγονός ότι οι πολύβουες πόλεις στις οποίες ζούμε μας βομβαρδίζουν συνεχώς με αμέτρητα ερεθίσματα, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλός μας να επεξεργάζεται εκατομμύρια πράγματα και να κουράζεται υπερβολικά.
Έτσι, ένας περίπατος στο πάρκο ή ακόμη και η θέα ενός δένδρου από το παράθυρό μας μάς προσφέρουν ηρεμία και υπομονή προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τα άγχη και τα προβλήματα της καθημερινότητας με μεγαλύτερη αισιοδοξία.

ΒΗΜΑ 16/4/09

Ο κόσμος καίγεται...

ΜΑΘΗΤΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΘΕΡΜΑΝΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

« Ο κόσμος καίγεται... Εσύ τι κάνεις; »

είναι το ερώτημα που καλούνται να απαντήσουν μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου στον Πανελλήνιο Περιβαλλοντικό Διαγωνισμό με θέμα την υπερθέρμανση του πλανήτη. Την ιδέα του διαγωνισμού είχαν 11 μαθητές από 10 σχολεία της Αττικής, με στόχο την ευαισθητοποίηση των νέων, αφού, όπως καθετί, έτσι και η περιβαλλοντική συνείδηση καλλιεργείται από τη νεαρή ηλικία.

Με σύνθημα «Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να περιμένουμε να ενηλικιωθούμε για να δράσουμε» οι 11 μαθητές προτρέπουν συνομηλίκους τους να εκφράσουν τις σκέψεις τους και τις προτάσεις τους για το πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το μείζον θέμα της κλιματικής αλλαγής τόσο μέσα από γραπτό λόγο (κείμενο ή ποίημα) όσο και μέσα από τις εικαστικές τέχνες (ζωγραφική - γλυπτική - φωτογραφία), όπως και με βίντεο, μουσική, χορό ή τραγούδι.

Ο νικητής θα βραβευτεί με ποδήλατα - ένα για τον εαυτό του, ένα για τα αδέρφια του -αν έχει- και από ένα για κάθε συμμαθητή του. Η τελετή βράβευσης θα γίνει τον Σεπτέμβριο. Το έργο του νικητή θα σταλεί στον πρωθυπουργό, ενώ μετά το τέλος του διαγωνισμού όλες οι συμμετοχές θα συμπεριληφθούν σε ειδική έκδοση, που θα σταλεί σε όλους τους ηγέτες όλων των χωρών του κόσμου.

Για περισσότερες πληροφορίες και για υποβολή συμμετοχών στο διαγωνισμό στην ιστοσελίδα: http://www.itsgettinghot.org/greek/grindex.html

*Υποβολή συμμετοχών μέχρι τις 30 Ιουνίου.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 14/4/09

Οι λυγμοί της πόρνης και του πατέρα τα δάκρυα

Το βράδυ της Μ. Τρίτης ως γνωστόν, στους ναούς των Ορθοδόξων όπου γης, ψάλλεται το περίφημο τροπάριο της Κασσιανής. Το απόλυτο αυτό αριστοτέχνημα λόγου και μέλους στο οποίο η χαρισματική βυζαντινή υμνογράφος εξέφρασε με τρόπο ακραία αληθινό και ποιητικά μοναδικό, τον καημό και το πάθος της «αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός».

Κάθε Μ. Τρίτη βράδυ αναπολώ με συγκίνηση τον παπά πατέρα μου, αυτόν των παιδικών μου χρόνων στο γενέθλιο νησί μας, καθώς σοβαρός και ιεροπρεπής εξέρχονταν του ιερού προκειμένου να πάρει θέση στο δεξιό χορό για να ψάλλει ο ίδιος το «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή…» περιστοιχιζόμενος από μια ομάδα ζωηρών εφήβων. Καμάρωνα μέσα μου τότε για την πρωτοκαθεδρία του πατέρα και πατώντας στις μύτες των ποδιών μου προσπαθούσα να ανασηκωθώ ώστε να βλέπω κάτι από το μεγάλο ορθάνοιχτο βιβλίο. Θυμάμαι την απόλυτη σιωπή που επικρατούσε τότε μονομιάς στην εκκλησία και την αυστηρή προσήλωση του πατέρα στην απόδοση του ύμνου. Αισθάνομαι ακόμη το βαρύ χέρι του που ακουμπούσε στον ώμο μου. Και στ’ αυτιά μου ηχεί ακόμη το ισοκράτημα της χορωδίας. Εκεί στο αναλόγιο της ενορίας μας, τα πρώτα συλλαβίσματα, «ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι» που λέει ο Ελύτης. Παιδικά αλησμόνητα βιώματα…

Μα κάτι ιδιαίτερο, μου προξενούσε ξεχωριστή εντύπωση κάθε Μ. Τρίτη…

«Πόρνη προσήλθέ σοι», «Η πόρνη εν κλαυθμώ ανεβόα», «Το πολυτίμητον μύρον η πόρνη έμιξε μετά δακρύων», «Πόρνη επιγνούσα Θεόν» «Ήπλωσεν η πόρνη τας τρίχας σοι τω Δεσπότη»… Αυτά και άλλα πολλά, διόλου εύηχα, εκστομίζονταν κατ’ εξακολούθησιν μελωδικά στη διάρκεια όλης της βραδιάς. Παρά την αφελή μου τότε άγνοια υποψιαζόμουν πάντως ότι κάτι εξόχως τολμηρό λέγεται με μιαν επιμονή εντελώς ακατανόητη. Η περιέργεια με έτρωγε. Για να ρωτήσω τον πατέρα ζητώντας διευκρινίσεις ούτε λόγος. Κάτι μου έλεγε να μην το αποτολμήσω, να μην τον φέρω σε δύσκολη θέση. Και πάντως η διάχυτη και αόριστη εξήγηση περί «κακών γυναικών» που τυχαία έπιασε τ’ αυτί μου δεν με ικανοποιούσε καθόλου. Ύποπτα πληθωρικός ο λόγος σε μια ακολουθία, για τόσες πολλές και τόσο πολύ «κακές γυναίκες»! Αναζήτησα λοιπόν με τη δέουσα κρυψίνοια τη σημασία της λέξης «πόρνη» στο παλιό λεξικό της πατρικής βιβλιοθήκης. Η επίμαχη όμως και υπερβολικά κομψευμένη λεξικολογική διατύπωση επέτεινε τη σύγχυση και την απορία μου. Τι σχέση αλήθεια, αναρωτιόμουν, θα μπορούσε να έχει μια «γυνή εκδιδομένη επί χρήμασι» με το βούρκωμα στα μάτια και τη φωνή του πατέρα, που μας καθήλωνε όλους εκστατικά, μικρούς και μεγάλους, όση ώρα έψελνε το τροπάριο της Κασσιανής;

Κάπου τότε είναι που γεννήθηκε μέσα μου, πρώιμα και μυστικά, ένα δέος απόκρυφο για τις πόρνες. Όλες τις πόρνες. Τις πόρνες γενικώς! Τα χρόνια πέρασαν, η απορία μου λύθηκε και το δέος έγινε συμπάθεια. Τρυφερή και απέραντη συμπάθεια για την κατηγορία αυτή των γυναικών, των τόσο ανυπόληπτων στον θρησκευτικό και κοινωνικό μου περίγυρο.

Φοιτητής μάλιστα στην Αθήνα είχα την ευλογία να «γνωρίσω» πολλές από αυτές! Συνήθιζα να περπατώ αμέριμνος αργά τα βράδια στους δρόμους του κέντρου της πρωτεύουσας, δίχως υποψία φόβου και κυρίως ενοχών μη με δει κανένα μάτι. Άλλοτε γιατί έχανα το τελευταίο δρομολόγιο της γραμμής 732 Αθήνα-Άγιος Φανούριος που με πήγαινε στο σπίτι μου, άλλοτε για να αγοράσω φρεσκότατες τις κυριακάτικες εφημερίδες, από το βράδυ του Σαββάτου, στους πάγκους της Ομόνοιας. Κάποιες φορές πάλι απλώς για να … αλλάξω παραστάσεις.

Πλατεία Ομονοίας, Αγ. Κωνσταντίνου, Σωκράτους, πλατεία Βάθη, Λιοσίων, πλατεία Αττικής. Δρόμοι και πλατείες, τόποι απρόσιτοι, σχεδόν απροσπέλαστοι και σιωπηρά απαγορευμένοι τις νυχτερινές ώρες για τη συμβατική κοινωνική ευπρέπεια. Ένα τεράστιος μικρόκοσμος μυστηρίου και μαρτυρίου: λαθραίο περιθώριο, υγρό καταγώγιο, σκοτεινός υπόκοσμος. Μικρό, περί, κατά, υπό. Μα γιατί τόσες μικρόψυχες προθέσεις προσχηματικά τοποθετημένες μπροστά σε τόσο άθλιες διαθέσεις; Πόσες απαιτούνται επιτέλους, για να περιχαρακώσουν τα σώματα και τις ψυχές τόσων ανθρώπων; Πόρνες, αλκοολικοί, τραβεστί, εξαρτημένοι, άστεγοι, σαλοί και τρελαμένοι. Υπολογίστε, σας παρακαλώ, ανάμεσα σ’ αυτούς και κάμποσους αγίους! Τι νομίζατε! «Ου δε επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις» δεν λέει στη Γραφή; Πνευματικός νόμος! Πάει και τελείωσε. Ας σκούζουν οι ηθικιστές κάθε κοπής. Κάτι παραπάνω ήξερε ο Άγιος της Πολυκλινικής στην Ομόνοια, ο γέροντας Πορφύριος, που δεν απέφευγε τις κακοτοπιές και άγιαζε τα «κακά» κορίτσια την παραμονή των Φώτων μέσα στα ίδια τους τα σπίτια!

Αυτά τα κορίτσια του δρόμου, της φθηνής επιτήδευσης και των περίτεχνων ακκισμών, με το τσιγάρο στο χέρι, που καθώς περνούσες δίπλα τους, εκλιπαρούσαν προκλητικά την παρέα σου, πουλώντας σε ευτελιστική τιμή την τιμή και το μεγαλείο του προσώπου τους. Ανακαλούσα αίφνης τότε το τροπάριο της Κασσιανής με τον τρόπο του πατέρα και η συμπάθειά μου γι’ αυτές μεγάλωνε, αύξανε μέσα μου! Δεν έβλεπα τότε την ασχήμια του ρημαγμένου τους κορμιού, δεν διέκρινα πια πάνω τους τα στίγματα του πάθους, της ταλαιπωρίας, της αγοραίας εκμετάλλευσης. Δεν ήταν οίκτος, δεν ήταν από λύπηση, ήταν κάτι άλλο. Δεν ξέρω. Γι αυτό και θύμωνα πολύ μέσα μου κάθε φορά που περίεργοι περαστικοί, μέσα από την ασφάλεια του αυτοκινήτου τους, ασχημονούσαν με χυδαίες εκφράσεις και προσβλητικές χειρονομίες σε τούτα τα πλάσματα. Κάνε μας επίδειξη ανδρισμού τώρα κύριε κρετίνε!

Τούτες τις εικόνες και τις αναμνήσεις ανασύρω έκτοτε κάθε χρόνο το βράδυ της Μ. Τρίτης. Και κάποιος καλός φίλος, ο οποίος δηλώνει αγνωστικιστής (και τι μ’ αυτό, εγώ τολμώ να δηλώνω χριστιανός!) μου εκμυστηρεύτηκε πρόσφατα το εκπληκτικό, ότι εκκλησιάζεται παραδόξως μια φορά το χρόνο. Όχι τα Χριστούγεννα, ούτε και το Πάσχα. Τη Μ. Τρίτη το βράδυ μου είπε, ανελλιπώς!

Κάπως έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η Μ. Τρίτη, αν όχι ολόκληρο το Μεγαλοβδόμαδο, ανήκει δικαιωματικά στις πόρνες! «Ότι οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού». Στις πόρνες που ξέρουν να αγαπούν προκαλώντας με τις τρελές τους ακρότητες. Να κατασπαταλούν απερίσκεπτα μύρο πολύτιμο στα πόδια του Μανικού Εραστή τους, του Χριστού. Απόλυτη προτεραιότητα. Να τους αφήσουμε χώρο στους ναούς αυτές τις μέρες. Να σεβαστούμε το δικό τους σφοδρό παραλήρημα, το δικό τους παροξυσμό μετάνοιας. Να ψάλλουν οι ίδιες με λαχτάρα τα τροπάρια που γράφτηκαν γι’ αυτές. Άξιον εστί! Κι ας σταματήσουν επιτέλους τα κηρύγματα αυτή την Εβδομάδα, μήπως και ξεθάψουμε κάποτε τα διαμάντια των ύμνων που καταπλάκωσαν τόνοι φλύαρου και επιπόλαιου ηθικισμού μας.

Κι αν συμβεί και αναγνωρίσουμε κάποια από αυτές, τις όμορφες από την πολλή τους ταπείνωση γυναίκες, καλό να μεριάσουμε διακριτικά, να τους δώσουμε τη θέση μας και να χαμηλώσουμε εμείς το δικό μας βλέμμα. Είπαμε, ολάκερα δική τους η Εβδομάδα των Παθών, δική τους κι η Ανάσταση!

Υστερόγραφο: Στον πατέρα, με…μεγάλη όντως καθυστέρηση. Δεν μου εξήγησες ποτέ γιατί βούρκωνες κάθε Μ. Τρίτη. Δεν πειράζει, το κατάλαβα μόνος μου. Δεν με βομβάρδισες ποτέ με συμβουλές αποφυγής «κακόφημων» τόπων και αποστροφής «ανήθικων» ανθρώπων. Θα το δοκιμάσω στα εγγόνια σου. Μου αποκάλυψες όμως τον τρόπο να σέβομαι το ήθος των τροπαρίων και των ανθρώπων το ήθος. Ευγνώμων!

του Γιώργου Μάλφα

malfasg@gmail.com

Μαύρο χιούμορ για καθαρά μυαλά

Χωρίς λόγια

Μαύρο χιούμορ για καθαρά μυαλά που βλέπουν μέσα και πέρα από τις εικόνες...

Οι εικόνες έφτασαν σε μας από τη φίλη μας Δήμητρα και την ευχαριστούμε πολύ.

Πρόκληση ή θράσος ή περιβαλλοντική συνείδηση ;

Όταν ο Καποδίστριας αποφάσισε οριστικά να αφήσει τη Ρωσία και να κατέβει για πάντα στην Ελλάδα, πρώτη του δουλειά ήταν να πουλήσει τα έπιπλά του. Ήταν καλοκαμωμένα και ακριβά και αν τα έφερνε μαζί του στην Ελλάδα θα ήταν πρόκληση για τους φτωχούς Έλληνες. (υπάρχουν σήμερα καταστάσεις των πολιτικών που μπορούν να θεωρηθούν πρόκληση;) Τα πούλησε όλα και κατάφερε να εισπράξει απ' αυτά πενήντα χιλιάδες ρούβλια. Όλα αυτά τα ρούβλια τα έστειλε σε Έλληνες σιτεμπόρους στην Οδησσό και τους παρακινούσε να προσθέσουν κι αυτοί ότι θέλανε. Με όλο το ποσόν θα αγόραζαν σιτάρι και θα το έστελναν στους Έλληνες που πεινασμένοι αγωνίζονταν για τη λευτεριά τους.

Οι Έλληνες σιτέμποροι της Οδησσού σεβάστηκαν την επιθυμία του Καποδίστρια και διπλασίασαν τις πενήντα χιλιάδες ρούβλια που τους έστειλε. (έδωσε το καλό παράδειγμα) Φόρτωσαν πέντε καράβια σιτάρι και στείλανε από ένα στα Ψαρά, στην Ύδρα και στις Σπέτσες. Τα άλλα δύο τα στείλανε στ' Ανάπλι για να εφοδιάσουν το στρατό.

Τώρα διαβάστε παρακάτω για τους σημερινούς μας άρχοντες πως δίνουν το παράδειγμα τους και ξανασκεφτείτε το!

ΑΣ ΤΟΥΣ ΜΑΥΡΙΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ…

Παρασκευή, 13 Φεβρουάριος 2009

ΟΙ ΝΕΕΣ ΛΙΜΟΥΖΙΝΕΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ!

Τύψεις φαίνεται ότι διακατείχαν μέχρι πρότινος πολλούς βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου επειδή τα ακριβά δίλιτρα αυτοκίνητά τους ρύπαιναν την ατμόσφαιρα.

Μαζεύτηκαν λοιπόν μια νύχτα στην βουλή και ψήφισαν ένα νόμο που τους επιτρέπει να αντικαθιστούν τα αυτοκίνητά τους και με υβριδικά οχήματα ανεξαρτήτως κυβικών και μάρκας. Και φυσικά άδραξαν την ευκαιρία…

Όχι, δεν τα αντικατέστησαν με τα σεμνά και ταπεινά Toyota Prius και Honda Civic Hybrid. Κάτι παραπάνω από τους μισούς βουλευτές μας, όσοι δηλαδή χρειάζονται για να περάσουν ένα νομοσχέδιο, επέλεξαν τις νέες υβριδικές Lexus GS450h, λιανικής αξίας 72.000 € η μία, για να αντικαταστήσουν τα πολυτελή αυτοκίνητα που η προηγούμενη φουρνιά βουλευτών τους είχε κληροδοτήσει. Προχώρησαν σε αυτή την επιλογή με την δικαιολογία ότι η συγκεκριμένη Lexus είναι πιο οικολογικό και φιλικό όχημα προς το περιβάλλον σε σχέση με τα προηγούμενα που είχαν στην κατοχή τους για τις μετακινήσεις τους. Όμως αυτή η δικαιολογία δεν υφίσταται καθώς το εν λόγω υβριδικό μοντέλο εξοπλίζεται με βενζινοκινητήρα V6 3,5 λίτρων που ελάχιστα προστατεύει το περιβάλλον σε σχέση με τα παλιότερα αυτοκίνητα των βουλευτών που απαγορευόταν να είναι πάνω από 2 λίτρα .

Αν οι βουλευτές είχαν αληθινή οικολογική συνείδηση θα μπορούσαν να διαλέξουν άλλα υβριδικά που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά. Από τότε που ο πρόεδρος της Βουλής κ. Δημήτρης Σιούφας πριμοδότησε την αγορά μοντέλων υβριδικής τεχνολογίας, αίροντας το πλαφόν στον κυβισμό από 1.600 έως 2.000 κυβικά που ισχύει για τα συμβατικά βουλευτικά αυτοκίνητα, το γκαράζ της βουλής γέμισε από τα Lexus GS450h, παρά το γεγονός ότι οι 300 είχαν άλλες, πραγματικά οικολογικές, επιλογές: Το Toyota Prius, αυτοκίνητο που έχει επιλέξει και ο έλληνας επίτροπος περιβάλλοντος στην Ευρωπαική Ένωση κ. Σταύρος Δήμας και το Honda Civic Hybrid αποτελούν ουσιαστικές οικολογικές λύσεις για πολλούς λόγους. Είναι άνετα, παρέχουν υψηλό επίπεδο εξοπλισμού και ασφάλειας, καταναλώνουν ελάχιστη βενζίνη, εκπέμπουν πολύ λιγότερους ρύπους από το υβριδικό της Lexus και κοστίζουν στο 1/3 της λιανικής τιμής της υπερπολυτελούς υβριδικής λιμουζίνας που κοστίζει όσο μια γκαρσονιέρα.

Στον πειρασμό της υβριδικής πολυτέλειας της Lexus ενέδωσαν βουλευτές και πολιτικοί αρχηγοί από όλες τις παρατάξεις εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μεταξύ τους οι: ο γραμματέας της Ν.Δ. κ. Λευτέρης Ζαγορίτης, ο γραμματέας της Κ.Ο. της ΝΔ κ. Γιάννης Τραγάκης, ο πρώην υφυπουργός Εθνικής Άμυνας και βουλευτής ΝΔ κ. Βασίλης Μιχαλολιάκος, ο πρώην υφυπουργός Tουριστικής Aνάπτυξης και βουλευτής κ. Aναστάσιος Λιάσκος, ο βουλευτής ΝΔ κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, η βουλευτής της ΝΔ κυρία Φωτεινή Πιπιλή, ο πρώην υπουργός Παιδείας και βουλευτής ΠΑΣΟΚ κ. Πέτρος Ευθυμίου, ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ κ. Ντίνος Βρεττός, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Ντίνος Ρόβλιας και ο βουλευτής του ΛΑΟΣ κ. Άδωνις Γεωργιάδης. Σε αυτούς να προσθέσουμε και την γενική γραμματέα του ΚΚΕ κα Αλέκα Παπαρήγα.

Ο, κατά δήλωσή του λογικός, γραμματέας της ΝΔ κ.. Ζαγορίτης, γνωστός και για την ικανοτητά του να κάνει το άσπρο μαύρο, δήλωσε για το αμάξι του σε κυριακάτικη εφημερίδα ότι το προτίμησε γιατί είναι πιο γρήγορο και ασφαλές.

Από τα αλώνια της Νίκαιας στα δερμάτινα σαλόνια της Lexus ο γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ κ. Ιωάννης Τραγάκης

Χαμογελώντας εξέρχεται ο πρώην υπουργός και βουλευτής ΠΑΣΟΚ κ. Πέτρος Ευθυμίου από την υβριδική λιμουζίνα των 75000 ευρώ που το κράτος του παρέχει. Γιατί να μη χαμογελά άλλωστε;

Το χρώμα του αυτοκινήτου της Paris Hilton επέλεξε η κα Φωτεινή Πιπιλή για την υπερπολυτελή Lexus της.

Χρωματική διαφοροποίηση σε σχέση με τις κλασικές μαύρες λιμουζίνες πραγματοποίησε και ο πρώην υφυπουργός Αμυνας κ. Βασίλης Μιχαλολιάκος.

Παραθέτοντας αυτή την μάλλον συλλεκτική φωτογραφία, δεν θα προβούμε σε σχόλια για να αποτρέψουμε ανακοίνωση του Κ.Κ.Ε. τύπου: «Το Κ.Κ.Ε, το κόμμα που σταθερά υπερασπίζεται τα συμφέροντα των φτωχών και αδυνάμων ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, καταδικάζει την αήθη επίθεση συμφερόντων του κεφαλαίου ενάντια στην σεμνή και ταπεινή Αλέκα Παπαρήγα…»

ΕΜΠΑΙΝΕ ΑΛΕΚΑ!!

Εκτός από τους 160 περίπου βουλευτές που επέλεξαν την υβριδική λιμουζίνα Lexus GS450h, 135 επέλεξαν ένα εκ των επίσης πλήρως εξοπλισμένων λιμουζινών συμβατικού τύπου Μercedes 280Ε, Audi Α6 και Saab Αero 93-95. Πραγματική οικολογική συνείδηση είχαν μόνο 5 βουλευτές οι οποίοι επέλεξαν τα «φθηνά» υβριδικά των 25.000 για την μετακίνησή τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχουν περισσότεροι από εβδομήντα βουλευτές που πριν εκλεγούν διέθεταν αυτοκίνητα των οποίων η αξία δεν ξεπερνούσε τα 10.000-15.000 ευρώ.

Τέλος, όσον αφορά στα αυτοκίνητα που εξυπηρετούν τις ανάγκες του κοινοβουλίου, ο πρόεδρος της βουλής κ. Δημήτρης Σιούφας αντικατέστησε τρία αυτοκίνητα με ισάριθμα υβριδικά. Μάλιστα, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, προτίμησε ένα από κάθε εταιρία που εμπορεύεται υβριδικής τεχνολογίας αυτοκίνητα στην χώρα μας. Η αντικατάσταση όλων των βουλευτικών αυτοκινήτων αποφασίστηκε να γίνει με τη μέθοδο leasing και η μηνιαία δόση δεν θα έπρεπε να ξεπερνά τα 1.500 ευρώ για κάθε όχημα που θα πληρωθεί με τα λεφτά των φορολογουμένων.. «Ευαισθησία» για το περιβάλλον με τα λεφτά άλλων σε περίοδο οικονομικής κρίσης…

Υ.Γ Οι περισσότεροι βουλευτές αντέδρασαν στην απόκτηση ενός απλού υβριδικού αυτοκινήτου εκφράζοντας στα αλήθεια μερικά από τις παρακάτω δικαιολογίες:

· Ο ανασφαλής βουλευτής: «Σε μεγάλες διαδρομές, όπου αναπτύσσονται ταχύτητες, πρέπει να υπάρχει ασφάλεια»,

· Ο σνομπ βουλευτής: «Μα, θα κυκλοφορώ με… γιαπωνέζικο;»

· Ο κάνγκουρας βουλευτής: «Αυτά τα αυτοκίνητα δεν εντυπωσιάζουν. Αν λοιπόν πάμε στην επαρχία με ένα μικρό υβριδικό, δεν πρόκειται να μας δώσει σημασία κανένας!».

· Ο αθώος βουλευτής: «Μα, δεν επέλεξα εγώ το μοντέλο. Ρώτησα τον οδηγό μου και τους αστυνομικούς μου που το οδηγούν και αυτοί το διάλεξαν»

· Ο βουλευτής – Σουμάχερ: «Πώς θα προλαβαίνω να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου όταν αυτό δεν αναπτύσσει μεγάλες ταχύτητες;»,

· Ο γκρινιάρης βουλευτής: «Πώς θα βγάλω την προεκλογική περίοδο με υβριδικό Ι.Χ.;»,

Με τόση ευαισθησία και τέτοια επιχειρήματα που έχουν οι εθνοπατέρες μας, ίσως το ελληνικό κράτος θα έπρεπε να σκεφτεί σοβαρά να αντικαταστήσει τις νέες τους λιμουζίνες με όμορφα, οικολογικά και ελληνικά γαϊδουράκια!

--
Ανάρτηση στο ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ & ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου

ΜΗΝΥΜΑ ΚΑΙ ΑΦΙΣΑ ΤΟΥ ΙΒΒΥ – (International Board on Books for Young People)

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People - ΙΒΒΥ) το 1966. Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης, και να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας.

Για τον εορτασμό στην Ελλάδα είναι υπεύθυνο το ελληνικό τμήμα της ΙΒΒΥ - ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, ο οποίος κάθε χρόνο αναλαμβάνει την μετάφραση και την εκτύπωση του υλικού.

Για το 2009 το μήνυμα και την Αφίσα ετοίμασαν το Αιγυπτιακό Τμήμα της ΙΒΒΥ και συγκεκριμένα ο εικονογράφος Hani D. El-Mαsri . Η ελληνική έκδοση της αφίσας γίνεται με την εικαστική επιμέλεια / προσαρμογή της Διατσέντας Παρίση. Η αφίσα περιέχει και το μήνυμα σε απόδοση από τα αγγλικά της Λότης Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου.

Μήνυμα 2009

ΕΙΜΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

Είμαι ο κόσμος κι ο κόσμος είμαι εγώ,
με τα βιβλία είμαι ό,τι επιθυμώ!
Λέξεις κι εικόνες, μύθοι και ποιήματα,
στη Γη με περπατάνε δίχως βήματα.

Τη χώρα που ‘χει το κρυμμένο θησαυρό,
τα λυχνάρια, τα χαλιά τα μαγικά
τα τζίνια, τα φαντάσματα, τα ξωτικά
στις Σεχραζάντ τα παραμύθια θα τα βρω!

Με τις σελίδες του βιβλίου φτερουγίζω,
στο χώρο και στο χρόνο ταξιδεύω
κι ενώ απ’ όπου είμαι δε σαλεύω,
φανταστικές στεριές και θάλασσες διασχίζω!

Κι όσο πιο πολύ διαβάζω,
τόσο νιώθω μια χαρά,
που ποτέ δεν την αλλάζω.
Βιβλίο μου είσαι τέλεια συντροφιά!

Απόδοση : Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου

Χτίζοντας γέφυρες...

«…Είμαστε όλοι ηθοποιοί : το να είσαι πολίτης δε σημαίνει ότι ζεις σε μια κοινωνία, σημαίνει ότι την αλλάζεις».

Δανειζόμαστε αυτή τη φράση του Augusto Boal,από το μήνυμά του(27-3-2009) για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, για να ξεκινήσουμε τη λειτουργία του blog «χτίζοντας γέφυρες».Η δημιουργία αυτού του χώρου προέκυψε από την επιθυμία μιας παρέας εκπαιδευτικών να έχουν ένα βήμα ελεύθερης έκφρασης και διακίνησης ιδεών. Οι πιο πολλοί, έχοντας μακροχρόνια ενασχόληση με τα καινοτόμα προγράμματα και κυρίως την περιβαλλοντική εκπαίδευση, θέλουμε να δείξουμε ότι το σχολείο μας μπορεί να είναι ένα σχολείο με ανθρώπινο πρόσωπο, που στηρίζεται στις ειλικρινείς σχέσεις όλων των εμπλεκομένων. Ένα σχολείο ,που ο κεντρικός του άξονας είναι τα χαρούμενα και δημιουργικά παιδιά ,που νιώθουν το σεβασμό και την αγάπη γύρω τους και τα ανταποδίδουν απλόχερα. Αυτά τα παιδιά που τους χρωστάμε τα όνειρά τους.

Με αυτό το blog φιλοδοξούμε να χτίσουμε γέφυρες επικοινωνίας με τους συναδέλφους που δουλεύουν αθόρυβα σε κάθε σημείο της Ελλάδας, να ανταλλάξουμε απόψεις, ιδέες …

Στις δύσκολες μέρες που ζούμε ,τα φωτεινά χαμόγελα και τα καθαρά μάτια των παιδιών μας , ας γίνουν η πυξίδα για το σχολείο, που όλοι ονειρευόμαστε. Και η πράξη καταδεικνύει κάθε μέρα ότι είναι υπαρκτό.

Καλήν αντάμωση λοιπόν «ψηλά πάνω στη γέφυρα»!!!!

* Οι συνάδελφοι , και όχι μόνο , που θα ήθελαν να προβάλλουν σκέψεις , ιδέες , προβληματισμούς ή και δράσεις τους μπορούν να στέλνουν τα κείμενά τους προς δημοσίευση στην παρακάτω διεύθυνση : anemoria@yahoo.gr . Επίσης θα χαρούμε πολύ να δούμε τα σχόλιά σας κάτω από κάθε δημοσίευση , πατώντας το σχετικό σύνδεσμο "σχόλια". Ένα ελεύθερο βήμα διαλόγου ανοίγει. Μια καινούρια γέφυρα θεμελιώνεται...

Οι πρωτομάστορες

Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου

Μήνυμα Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου

Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.). Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα. Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΙΘ επιλέγει κάθε φορά μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα-μέλος για να γράψει το μήνυμα το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα Μ.Μ.Ε σε όλον τον κόσμο. Κατά καιρούς μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράψει οι: Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλλερ, Λώρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρώ, Πήτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν, Ρομπέρ Λεπάζ κ.ά.

Φέτος το μήνυμα έγραψε o Βραζιλιάνος Augusto Boal

Το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου είθισται να διαβάζεται σε κάθε θέατρο πριν από την παράσταση της 27^ης Μαρτίου.

Όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι εντυπωσιακές στην καθημερινότητά τους και δημιουργούν παραστάσεις για κάποιες ειδικές περιστάσεις. Είναι εντυπωσιακές στον τρόπο κοινωνικής οργάνωσης και δημιουργούν παραστάσεις σαν κι αυτή που ήρθατε να δείτε.

Ακόμα κι αν το αγνοείτε, οι ανθρώπινες σχέσεις ακολουθούν μια θεατρική δομή: η χρήση του χώρου, η γλώσσα του σώματος, η επιλογή των λέξεων και ο χρωματισμός της φωνής, η σύγκρουση ιδεών και συναισθημάτων, ό,τι παρουσιάζουμε επί σκηνής και ό,τι ζούμε στη ζωή. Είμαστε φτιαγμένοι από θέατρο!

Γάμοι και κηδείες είναι παραστάσεις αλλά και καθημερινές τελετουργίες τόσο οικείες που δεν το καταλαβαίνουμε. Τελετές και τυχαία περιστατικά όπως επίσης ο πρωινός καφές, η καλημέρα που ανταλλάσσουμε, η συνεσταλμένη αγάπη και τα θυελλώδη πάθη, μια συνεδρίαση συγκλήτου ή μια διπλωματική συνάντηση – όλα είναι θέατρο.

Μια από τις κύριες υπηρεσίες της τέχνης μας είναι να ευαισθητοποιήσουμε τους ανθρώπους στις παραστάσεις της καθημερινής ζωής όπου οι ηθοποιοί είναι και θεατές και η σκηνή και οι θέσεις στην πλατεία του θεάτρου συμπίμπτουν. Όλοι είμαστε καλλιτέχνες. Κάνοντας θέατρο μαθαίνουμε να βλέπουμε αυτό που είναι προφανές αλλά που συνήθως δεν μπορούμε να δούμε επειδή δεν έχουμε συνηθίσει να το παρατηρούμε. Αυτό που μας είναι οικείο γίνεται αόρατο: κάνοντας θέατρο φωτίζουμε τη σκηνή της καθημερινής ζωής.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο μια θεατρική αποκάλυψη μας εξέπληξε: εμείς, που νομίζαμε ότι ζούμε σ’ ένα ασφαλή κόσμο, παρά τους πολέμους, τις γενοκτονίες, τις σφαγές και τα βασανιστήρια βεβαίως, ακόμα κι αν αυτά συμβαίνουν σε κάποιες απομακρυσμένες και άγριες περιοχές, εμείς που ζούσαμε μέσα στην ασφάλεια έχοντας επενδύσει τα χρήματά μας σε κάποια ευυπόληπτη τράπεζα ή στα χέρια κάποιου έντιμου χρηματιστή, πληροφορηθήκαμε ότι αυτά τα χρήματα δεν υπάρχουν, ότι ήταν εικονικά, μια θλιβερή δημιουργία κάποιων οικονομολόγων που δεν ήταν καθόλου εικονικοί, κι επιπλέον ούτε υπεύθυνοι ή αξιόπιστοι. Τα πάντα ήταν απλώς άσχημο θέατρο, μια μυστηριώδης πλοκή σύμφωνα με την οποία λίγοι κέρδισαν πολλά και πολλοί έχασαν τα πάντα. Κάποιοι πολιτικοί πλούσιων χωρών πραγματοποίησαν μυστικές συναντήσεις στις οποίες βρήκαν κάποιες μαγικές λύσεις. Και εμείς, θύματα των αποφάσεων τους, θεατές στην τελευταία σειρά του εξώστη μείναμε να κοιτάζουμε.

Πριν από είκοσι χρόνια σκηνοθέτησα την Φαίδρα του Ρακίνα στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Το σκηνικό ήταν φτωχό: δέρματα αγελάδας στο πάτωμα, μπαμπού γύρω-γύρω. Πριν από κάθε παράσταση έλεγα στους ηθοποιούς μου: «Ο μύθος που δημιουργήσαμε μέρα με τη μέρα τέλειωσε. Όταν θα διασχίσετε εκείνα εκεί τα μπαμπού, κανένας από εσάς δεν θα έχει το δικαίωμα να πει ψέματα. Το θέατρο είναι η κρυμμένη αλήθεια».

Όταν κοιτάζουμε πέρα από τα προσχήματα, βλέπουμε καταπιεστές και καταπιεσμένους, σε όλες τις κοινωνίες, τις εθνότητες, τις κοινωνικές τάξεις και ομάδες· βλέπουμε ένα άδικο και σκληρό κόσμο. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα άλλο κόσμο επειδή γνωρίζουμε ότι αυτό είναι εφικτό. Αλλά εξαρτάται από εμάς να κτίσουμε αυτόν τον άλλο κόσμο με τα χέρια μας παίζοντας στη σκηνή και στην προσωπική ζωή μας.

Δείτε την παράσταση που πρόκειται να ξεκινήσει και μόλις επιστρέψετε σπίτι σας, μαζί με τους φίλους σας παίξτε τα δικά σας έργα και κοιτάξτε αυτό που δεν μπορούσατε ποτέ να δείτε: αυτό που είναι προφανές. Το θέατρο δεν είναι απλώς ένα συμβάν, είναι τρόπος ζωής!

Είμαστε όλοι ηθοποιοί: το να είσαι πολίτης δεν σημαίνει ότι ζεις σε μια κοινωνία, σημαίνει ότι την αλλάζεις.


Μετάφραση: Βίκυ Μαντέλη, Νεόφυτος Παναγιώτου

Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου
Σουλτάνη 19, Αθήνα 106 82, τηλ & φαξ: 210 3306115 & 210 3303149
Ε-mail: itigr@otenet.gr & iti@hellastheatre.gr, Web: www.hellastheatre.gr